นักเขียนอิสระ ต.ต้น

พ่อหลวงจะอยู่ในใจตลอดไป 02 ต.ค. 2560 ตอนนี้ก็เข้าสู่เดือนตุลาคมแล้ว เดือนที่เมื่อปีที่แล้ว ปี 2559 ประชาชนชาวไทยต้องใจหาย และเสียน้ำตากันเป็นจำนวนมาก ในระยะเวลาที่ผ่านมาเกือบ 1 ปีเต็มนี้ เชื่อว่าหลายๆคน (รวมถึงผมด้วย) น่าจะรู้สึกหายจากความโศกเศร้าไปบ้างแล้วกับเหตุการณ์การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ แต่พอถึงเดือนนี้ เดือนที่ทุกอย่างต้องมีพิธีการอีกครั้ง สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น มันก็ทำให้ผม และใครอีกหลายๆคน อดนึกถึงความหลังไม่ได้ แล้วพอมันนึกขึ้นมา มันก็จะใจหาย แล้วน้ำตาก็จะซึมอีกครั้ง ผมยอมรับเลยว่า พอผมนึกถึงภาพของท่านทรงงาน แล้วก็นึกถึงว่าใกล้วันที่ท่านจะต้องกลับสู่สรวงสวรรค์แล้ว ความรู้สึกของผมตกลงทันที ผมรู้สึกเศ้ราขึ้นมาทันที (แม้แต่ตอนที่เขียนบทความนี้) มันรู้สึกใจหายอีกครั้ง น้ำตามันจะไหลซะให้ได้ คิดถึงพ่อหลวงจริงๆนะครับ ในบทความนี้ก็ไม่มีอะไรจะเขียนมากหรอกนะครับ แค่จะมาเขียนบอกความรู้สึกของผมก็เท่านั้น เพราะเชื่อว่าหลายๆคนน่าจะมีอาการแบบผมนี่แหละครับ แต่...คิดไปคิดมา ขอเล่าถึงประสบการณ์การไปกราบพระบรมศพให้อ่านสักหน่อยก็แล้วกันนะครับ เพื่อให้บทความนี้จะได้ยาวอีกสักนิดหนึ่ง