นักเขียนอิสระ ต.ต้น

เมื่อซองงานแต่ง แฝงความโหดร้าย 26 เมษายน 2561        ไม่รู้ว่าช่วงนี้เป็นช่วงฤกษ์ดีกันหรือยังไง ทำไมแต่งงานกันจัง แล้วพอมีงานแต่ง ก็ต้องมีการ์ดเชิญที่ใส่มาในซอง ซึ่งเราก็จะเรียกรวมๆไปเลยว่า "ซองงานแต่ง" แล้วตามธรรมเนียม ณ ปัจจุบันนี้ เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าการใส่ซองถือเป็นเรื่องสำคัญมาก แต่จะใส่เท่าไหร่นี่สิสำคัญกว่า จนมันกลายเป็นเรื่องปวดหัว ปัญหาโลกแตกสำหรับใครหลายๆคนเลยทีเดียว        การใส่ซองงานแต่ง เริ่มมากจากไหน? จริงๆผมก็ไม่รู้หรอกนะครับ แต่จากการที่หาข้อมูลในกูเกิลก็พอจะอธิบายได้ดังนี้ การแต่งงานเมื่อครั้งอดีตนั้น คนที่รับซองงานแต่ง เขาก็ไปร่วมงานแต่งเพื่อเป็นสักขีพยานให้แก่คู่บ่าวสาว โดยสมัยก่อนนั้นการ์ดเชิญคือ การ์ดเชิญจริงๆครับ ไม่ต้องเอาเงินใส่ในซองเพื่อให้คู่บ่าวสาวเลย เพราะความหมายของการ์ดเชิญ คือเชิญมาเป็นสักขีพยานจริงๆ ไม่ได้ต้องการเงิน        แต่ก็ไม่ใช่ว่าคนที่ไปร่วมงานแต่งจะไปตัวเปล่านะครับ เขานำเอาของขวัญ หรือของใช้ต่างๆไปให้คู่บ่าวสาวด้วย ประมาณว่ามาร่วมยินดีด้วยตัวเองแล้ว ยังเอาของติดไม้ติดมือไปร่วมยินดีด้วย แต่ต่อมาคนไปร่วมงานเริ่มไม่รู้จะเอาของขวัญ

เมื่อ AI และเครื่องจักรครองโลก แล้วเราจะมีเงินได้อย่างไร 24 เมษายน 2561        ไม่รู้ว่าผมจะคิดมากไปเองคนเดียวรึเปล่านะครับ แต่ว่ามันก็อดคิดไม่ได้จริงๆแหละ เพราะทุกวันนี้ระบบ AI หรือ Artificial Intelligence (อาร์ตทิฟิคอล อินทอลนิจิน) หรือ ปัญญาประดิษฐ์ และเครื่องจักรนั้นกำลังเป็นที่ต้องการของตลาดซะเหลือเกิน บางคน บางอาชีพ ก็เริ่มได้รับผลกระทบบ้างแล้ว        ผมคงไม่ยกตัวอย่างอาชีพที่โดน AI และเครื่องจักรแบ่งสัดส่วนงานไปนะครับ เพราะบทความวันนี้ผมจะพูดถึงว่า เมื่อ AI และเครื่องจักรเอางานของเราไปแล้ว แล้วเราจะไปหางานอะไรทำแทนดีล่ะ ที่มันทำแล้วได้เงินมาใช้เนี่ย        ก่อนที่จะไปเขียนถึงว่า แล้วจะหางาน หาเงินยังไง ผมขอแวะเขียนถึงว่า ในอนาคตถ้า AI และเครื่องจักรทำงานแทนเราเกือบหมด แล้วเราจะมีเงินไปซื้อของที่ AI และเครื่องจักรผลิตออกมาได้ยังไงก่อนนะครับ ลองคิดดูนะครับว่า ถ้าโรงงานแต่ละโรงงาน ใช้ AI และเครื่องจักรในระบบงานผลิตหมด ตั้งแต่เริ่มต้น ยันส่งออกขาย สินค้าออกมาจำหน่ายมากมาย แต่คนดันไม่มีงาน ไม่มีเงิน แล้วสินค้าเหล่านั้นจะขายให้ใคร จะขายออกได้อย่างไร ผมว่าอันนี้ก็น่าคิดนะครับ แล

เป็นคำตอบที่...ถูกต้องนะคร้าบบบบ 20 เมษายน 2561        ขณะที่ผมกำลังนั่งเล่นเกมคอมพิวเตอร์อยู่ที่ห้องอย่างจริงจัง ก็ได้มีข้อความไลน์เด้งขึ้นมาในโทรศัพท์ของผม ซึ่งวางอยู่ข้างๆจอคอมพิวเตอร์        (สติ๊กเกอร์สวัสดี) ทางโน้นส่งสติ๊กเกอร์สวัสดีมาทักทายก่อน        (สติ๊กเกอร์สวัสดี) เพื่อความยุติธรรม ผมก็ส่งสติ๊กเกอร์สวัสดีกลับไป        "เย็นนี้ว่างมั้ย พาไปกินข้าวหน่อยสิ" ทางโน้นถามคำถามที่ผมรู้สึกหนักใจมา        ผมดูเวลาบนโทรศัพท์ แล้วถามกลับไป "ตอนนี้บ่าย 2 เจอกันกี่โมงดีล่ะ"        "เอาเย็นๆหน่อย แดดจะได้ไม่ร้อนมาก สัก 6 โมงละกัน" ทางโน้นเลือกเวลาที่ต้องการมา        "โอเค ได้เลย ว่าแต่จะให้พาไปกินอะไรล่ะ" พอได้เวลานัดแล้ว ต่อไปก็ต้องถามถึงว่าจะกินอะไรล่ะ ซึ่งนี่เป็นคำถามโลกแตกมากๆ        "คิมอยากกินอะไรล่ะ นุชกินอะไรก็ได้ ตามใจคิมเลย" นุชเริ่มสร้างความปวดหัวให้ผมแล้วสิ        "เอ้า ก็นุชชวนคิมนะ ก็นึกว่านุชมีอะไรที่อยากกินแล้วซะอีก" ผมเริ่มคิดหนักว่าจะกินอะไรดีล่ะ ถ้าเกิดว่านุชย้ำว่า...แล้วแต่คิม        &qu

ควันหลงหลังวันสงกรานต์ 17 เมษายน 2561        ผ่านไปแล้ววันสงกรานต์ และวันหยุดยาว เป็นยังไงกันบ้างล่ะครับ ได้พักผ่อนเติมพลังกันบ้างมั้ยครับ บางคนก็ได้พักเนอะ แต่บางคนก็ยังต้องทำงาน ยิ่งสายการรักษาแล้ว น่าจะยิ่งเหนื่อยนะครับ ยังก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะครับ        สำหรับตัวผมนั้นก็ได้หยุดยาวพักผ่อนครับ ตั้งแต่วันที่ 10 ยาวถึง 16 เลยทีเดียว ต้องบอกว่าได้พักใจครับ เพราะร่างกายเหมือนไม่ได้พักเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าเอาแต่เที่ยวจนร่างกายไม่ได้พักนะครับ แต่เป็นเพราะต้องสู้รบกับลูกชายต่างหากล่ะครับ ไม่ได้พักเลย ฮ่าๆๆ        เช้ามืดวันที่ 10 ตื่นตั้งแต่ตี 5 เพราะต้องขึ้นเครื่องบินกลับเชียงรายเวลา 7 โมงเช้า ไปลงที่เชียงรายเสร็จ ประมาณ 9 โมง แฟนก็มารับด้วยมอเตอร์ไซค์ หลังจากนั้นก็แว๊นมอเตอร์ไซค์กลับบ้านอีกประมาณ 1 ชั่วโมงครับ ถึงบ้านก็ง่วงๆ เพลียๆอยากนอนสักงีบ แต่ด้วยความที่เป็นพ่อคนเนอะ เจ้าลูกชายก็เลยไม่มีเวลาให้พ่อมันได้พักผ่อนหรอก เจอหน้ากันก็ชวนเล่นนั่นเล่นนี่แทบจะตลอดเวลาครับ กว่าจะมืด กว่าจะได้นอนก็ดึกเลย นานๆเจอกันที เจ้าลูกชายก็ดีใจมาก จนไม่ยอมหลับยอมนอน บอกเลยว่าเพลียครับ        วัน

       เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับนักเขียนแทบจะทุกคน สำหรับการคิดเรื่องไม่ออก ไม่รู้ว่าจะแต่งเรื่องราวอะไรออกไปให้ผู้คนได้อ่าน ทั้งที่กำหนดส่งงานที่ได้ตั้งไว้ก็ใกล้เข้ามาทุกขณะ แต่จะปล่อยให้สมองโล่ง ๆ อยู่อย่างนั้นก็คงไม่ดีแน่ ดังนั้นก็ต้องหาทางแก้ เพื่อให้สามารถสร้างสรรค์ชิ้นงานออกไปได้        มีวิธีแก้อยู่วิธีนึงที่เคยได้รับเป็นโจทย์จากอาจารย์ สมัยเรียนมหาวิทยาลัยในสาขาวารสารศาสตร์ โจทย์คือให้เขียนเรื่องสั้นขึ้นมา 1 เรื่อง โดยหยิบเอา 10 คำที่เห็นจากหน้าแรกของหนังสือพิมพ์ หรือว่าหน้าปกของนิตยสารก็ได้ เลือกมาแค่ 10 คำเท่านั้น และใช้ทั้ง 10 คำที่ได้มานี้เอามาแต่งเรื่องราวให้ได้ภายในหนึ่งหน้ากระดาษ จะเป็นเรื่องอะไรก็ได้ โดยมีข้อแม้เพียงแค่งานเขียนชิ้นนี้ ต้องมีครบทั้ง 10 คำที่ได้เลือกไว้ และในเวลาส่งก็ให้เอาคำที่เลือกมาทั้งหมด ต้นฉบับที่เลือกมา (หน้าแรกของหนังสือพิมพ์นั้นหรือหน้าปกนิตยสาร ถ่ายรูปแล้วปรินต์ส่ง) แล้วก็งานที่เขียน        นี่ก็เป็นอีกวิธีนึงที่ช่วยให้เราจุดประกายไอเดียที่บรรเจิดออกมาได้ จากที่ตอนแรกไม่มีเรื่องอะไรอยู่ในหัวเลย นึกไม่ออกเลยสักนิดว่าจะเขียนอะไรออกไปดี อย่างเช่น

วิทยาศาสตร์ กับความเชื่อ ที่ก็ยังต้องคู่กันต่อไป 4 เมษายน 2561        ก็สารภาพกันตรงๆเลยว่า จริงๆไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี แต่ก็ตั้งใจไว้ว่า ต้องเขียนบทความสัปดาห์ละ 1 บทความ ก็เลยเอาวะ เปิดข่าวเว็บสนุกดู เจอข่าวไหน ก็เขียนบทความในแนวคิดตัวเองละกัน และวันนี้ก็เจอข่าว "บาตรน้ำมนต์มรณะ" ทำสาว 18 ดับ        แม้ว่าในยุคนี้เทคโนโลยีจะก้าวหน้าไปมากขนาดไหน แต่ก็ต้องยอมรับว่าความเชื่อเดิมๆเมื่อครั้งสมัยก่อน ก็ยังคงอยู่คู่กับปัจจุบันอยู่ดี แล้วก็เชื่อว่าจะคงอยู่ไปอีกนานในอนาคตเลยทีเดียว        ผมจะไม่พูดประเด็นความเชื่อ ความคิด ความสมัยใหม่ หรืออะไรต่างๆนาๆที่จะทำให้เกิดข้อดราม่านะครับ แต่ผมจะมาพูดถึงว่า ความลงตัวของวิทยาศาสตร์ กับความเชื่อ ที่มันอยู่ด้วยกันได้        หากใครได้ดูภาพยนตร์เรื่อง พิงค์ แพนเธอร์ แฮร่ ไม่ใช่สิ แบล็ค แพนเธอร์ จะได้เห็นความลงตัวของสุดยอดเทคโนโลยี อยู่กับกันวิถีความเชื่อได้อย่างลงตัวเลยล่ะครับ เมืองวากานด้า มีแร่ที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลมาเวล มีเทคโนโลยีที่สุดยอดความล้ำหน้าไว้ใช้งาน แต่ก็ยังคงพิธีกรรมต่างๆตามความเชื่อไว้ มันช่างลงตัวเหลือเกินครับ