นักเขียนอิสระ ต.ต้น

กว่าจะรู้ตัว ก็อาจจะสายไปแล้ว      (บทความนี้ ติดเรท 20+ มีความทะลึ่ง และคำหยาบปนอยู่ด้วย แต่ก็อาจจะ(เกือบ)ฮานิดๆ ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำแก่บุตรหลาน เด็ก เยาวชน สตรีมีครรภ์ และคนชรา)      ข่าวน้องม๊อบ แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวที่น่ารักที่สุดในสามโลกออกมาไม่นาน หนุ่มๆต่างพากันฮือฮา ถามหาว่าร้านก๋วยเตี๋ยวนั้นอยู่ที่ไหน จะได้ไปอุดหนุน (เชื่อสิ ว่ามันไม่สนใจก๋วยเตี๋ยวกันหรอก มันจะไปส่องแต่แม่ค้าล่ะไม่ว่า) ข่าวช่วงแรกน้องม๊อบได้ออกมาบอกว่า ที่เห็นลวกก๋วยเตี๋ยวอยู่นั้น ไม่ใช่ที่ร้านของตนเอง แต่เป็นร้านของเพื่อน น้องแค่ไปช่วยทำก๋วยเตี๋ยวเฉยๆ (ไงล่ะ ไม่ถามหาร้านก๋วยเตี๋ยวกันแล้วเหรอ พวกเอ็งๆทั้งหลาย)      แล้วล่าสุดของที่สุด ที่ทำให้ช็อกกันไปทั้งสามโลกก็คือ น้องม็อบเป็นสาวประเภทสอง หรือกะเทยนั่นเอง  "หนุ่ม" กรรชัย พิธีกรรายการที่น้องม็อบไปออกอากาศ พอได้ยินครั้งแรกถึงกับเหวอ หันไปถามทีมงานในสตูฯว่าจริงเหรอ ทีมงานก็ได้แต่เหวอกลับ เพราะไม่มีใครรู้มาก่อนเลย ว่าน้องม็อบเป็นเทย (กูก็เหวอเหมือนกัน ที่รู้ครั้งแรก)      น้องม็อบ เธอน่ารักมากๆ ไม่มีเค้าโครงของผู้ชายเลยแม้แต่น้อย ถ้าจะบ

ฮาโลวีน      ณ ตอนที่เขียนบทความนี้คือวันที่ 29 ตุลาคม อีก 2 วัน ก็วันที่ 31 ตุลาคม ซึ่งเป็นวันฮาโลวีนกันแล้ว ไหนๆก็ใกล้วันฮาโลวีนแล้ว ผมก็เลยขอหยิบเอาประสบการณ์ผีๆมาเล่าสู่กันฟังสักหน่อย ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดที่จะเขียนเล่านี้ เป็นเหตุการณ์ที่ผมได้เจอมากับตัวเอง จนมันฝังเข้าไปในสมองมานานมาก และดูท่าว่ามันจะไม่ลืมซะด้วย      แต่ก่อนที่จะไปถึงเหตุการณ์ของผม จะขอบอกกล่าวถึงประวัติย่อๆของวันฮาโลวีนซะก่อน เผื่อว่าใครจะยังไม่รู้      วันฮาโลวีน ตรงกับวันที่ 31 ตุลาคม ซึ่งเป็นความเชื่อของชาวตะวันตกว่า มันเป็นวันสิ้นสุดของฤดูร้อน และวันต่อมาคือวันที่ 1 พฤศจิกายน เป็นวันขึ้นปีใหม่ ซึ่งในวันที่ 31 ตุลาคมนี่เองที่มีความเชื่อว่า มิติคนตาย และคนเป็นจะถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน วิญญาณจากมิติคนตายก็จะมาเข้าสิงร่างคนเป็น เพื่อให้มีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้คนเป็นต้องหาวิธีหลบเลี่ยง แล้วหนึ่งในวิธีนั้นก็คือ แต่งผีหลอกผีมันซะเลย วิญญาณที่มาจากมิติคนตายจะได้คิดว่า เราตายแล้ว เป็นผีเหมือนกัน ก็จะไม่เข้าสิงร่าง      ในวันฮาโลวีนยังมีอะไรอีกมาก แต่ผมก็ไม่ขอเขียนถึงล่ะนะครับ ใครอยากรู้ข้อมู

แบงค์ใหญ่      แบงค์ใหญ่ในที่นี้ไม่ได้หมายถึง ธนาคารใหญ่ๆนะครับ แต่ผมหมายถึง ธนบัตรที่มีมูลค่าสูงครับ แล้วธนบัตรที่มีมูลค่าสูงสุดก็คือ แบงค์ห้าหมื่น เฮ้ย ไม่ใช่ละ อันนั้นมันมีแต่ในเกมเศรษฐีที่ในอดีตเคยนั่งล้อมวงเล่นกันแล้ว ในชีวิตจริงๆ ธนบัตรที่มีมูลค่าสูงสุดก็คือ แบงค์พันนั่นเอง (หมายถึงแบงค์ที่กดได้ตามตู้ ATM นะครับ เพราะผมคุ้นๆว่า แบงค์ที่มีมูลค่าสูงกว่านี้ก็มี แต่ส่วนมากก็จะเก็บไว้ ไม่นำมาใช้กัน)      ประเด็นในวันนี้ที่เกิดขึ้นทำให้ผมต้องมาเขียนก็คือว่า เพื่อนผมเขาขอให้เขียนเรื่องแบงค์ใหญ่ให้หน่อย (จริงๆจะให้เขียนเรื่องแบงค์พัน แต่ผมว่าแบงค์ห้าร้อยมันก็มีปัญหานะ เลยขอเป็นเรื่องแบงค์ใหญ่แทนละกัน)      "ต้น เขียนเรื่องแบงค์พันหน่อยสิ" เพื่อนผมโชว์แบงค์พันให้ผมดู แล้วก็ขอให้เขียนบทความให้หน่อย      "เขียนอะไรล่ะน่ะ" ผมสงสัย ก็ถามกลับไป      "มันใช้ยาก เขียนบทความเลย" เพื่อนผมยังคงตั้งใจจะให้ผมเขียน      หลังจากที่เพื่อนผมขอให้เขียนบทความแล้ว ผมก็งานเข้า ไม่ว่างเขียนเลย จนผ่านมาได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ก็ว่างเขียนสักที      ผมเชื่อว่าหลาย

ไดอารี่      รู้จักรึเปล่าไดอารี่ บางคนไม่รู้จักนะครับว่ามันคืออะไร ถ้าไม่รู้จักนะครับ ผมบอกให้ก็ได้ ไดอารี่ก็คือ...คืออะไรหว่า เปิดกูเกิลแปป...ไม่ใช่ละ จะเอาฮาไปไหน ความหมายของไดอารี่ก็แล้วแต่คนจะให้ความหมายของมันนะครับ สำหรับผมแล้ว ไดอารี่ คือ เรื่องราวต่างๆที่เราอยากจดบันทึกไว้ในแต่ละวันครับ มันเป็นการเขียนบันทึกลงสมุดสักเล่มหนึ่งในทุกๆวัน เพื่อให้ได้รู้ว่า ในวันนั้นๆเราทำอะไรบ้าง เจออะไรบ้าง แล้ววันดีคืนดี พอเราคิดถึงอดีต ก็หยิบสมุดไดอารี่มาอ่าน แล้วก็นั่งอมยิ้ม หรือร้องไห้คนเดียวได้      การจะเขียนไดอารี่ได้ ต้องเป็นคนที่ชอบเขียนมากๆครับ เพราะถ้าเป็นคนไม่ชอบการเขียน มันจะเขียนไม่ออก หรือเขียนได้เพียงสั้นๆครับ เมื่อตอนที่ผมเริ่มลองเขียนดู ผมก็ว่าเออ...จริงแฮะ มันเขียนไม่ออกจริงๆนะครับ แม้ว่าเราจะจำอะไรได้หมด ว่าวันนี้เราทำอะไร เจออะไรมาบ้าง แต่มันก็เขียนได้แค่สั้นๆ เขียนเหมือนบันทึกประจำวันตอนไปแจ้งความกับตำรวจน่ะครับ ผมใส่ไข่เติมแต่งความทรงจำของผมไม่เป็น จนพอนานวันเข้า เขียนบ่อยๆ ก็ค่อยๆเขียนได้ยาวขึ้น เติมแต่งสีสันให้กับความทรงจำของตัวเองได้เยอะขึ้น เขียนได้เป็นหน้าๆเล

ชื่อเสียง      วันนี้ผมได้อ่านข่าวของคนที่มีชื่อเสียงหลายคนครับ ไม่ว่าจะเป็นข่าว เว็บไซต์พันทิปชวนฟังเสวนา 'เขียนอย่างไร ให้ดังในพันทิป' ซึ่งในเนื้อหาก็คือ ล็อกอินที่มีชื่อเสียงหลายคน จะมาเป็นคนบอกกล่าวถึงเทคนิด และวิธีการเขียนครับ      ข่าวนักเขียนชาวออสเตรเลีย วัย 53 ปี นายริชาร์ด ฟลานาแกน คว้ารางวัล แมน บุ๊กเกอร์ ไพรซ์ ของอังกฤษ จากงานเขียนนิยายเรื่อง "เดอะ แนร์ โรว์ โรด ทู เดอะ ดีฟ นอร์ธ" (เขียนคำอ่านมาซะครบเลย แต่ไม่มีชื่อภาษาอังกฤษให้ดู อะไรเนี่ยยยยย)      ข่าวของ คริสเตียโน โรนัลโด ทำสถิติเป็นบุคคลที่ได้ 100 ล้านไลค์ แลเป็นผู้ชายในฐานะนักกีฬา และนักฟุตบอล ที่ได้รับความชื่นชอบสูงสุดบนเฟสบุ๊ค      นี่นับเฉพาะข่าวของวันนี้นะครับ ยังไม่นับข่าวก่อนหน้านี้อีกหลายข่าว และหลายคนที่มีชื่อเสียงทั้งในระดับประเทศ และระดับโลก      ผมล่ะอยากรู้จริงๆเลย ว่าการจะมีชื่อเสียงขึ้นมาได้เนี่ย มันทำได้ด้วยตัวเองล้วนๆ หรือมันอยู่ที่โชคชะตา ที่ดวงกันแน่      ที่ผมตั้งข้อสงสัยแบบนั้นก็เพราะว่า บางคนนะ ไม่ว่าจะพยายามขนาดไหน ทำยังไงๆ ก็ไม่มีคนเหลียวแล หรือสนใจเลย แต่กั

สลัด...สะบัด      "กินอะไรดีน้อ เมนูที่อยากกินก็ดันไม่มาขาย ไม่ได้วางแผนเผื่อไว้ซะด้วยสิ" ผมกำลังเดินเลือกซื้อข้าวเย็นกลับไปกินที่ห้องหลังจากที่เลิกงานแล้ว จริงๆวันนี้ผมวางแผนไว้ว่าจะกินข้าวต้มร้านพี่คนสวย แต่พอมาถึงสถานที่ขายอาหาร อ้าว...ร้านข้าวต้มพี่คนสวยไม่มาขาย ซวยล่ะทีนี้ เพราะผมไม่ได้วางแผนเผื่อไว้ซะด้วยสิ ว่าถ้าร้านข้าวต้มพี่คนสวยไม่มาขาย จะซื้ออะไรไปกินแทน      สถานที่ขายอาหารตรงนี้เป็นทางเท้า หรือฟุตบาทข้างถนน มีร้านรถเข็นมาขายกันมากอยู่พอสมควร ไม่ว่าจะเป็นไก่ทอด ปลาทอด ปลาเผา บะหมี่เป็ด ส้มตำ ลาบ น้ำตก ข้าวต้ม สลัด ลูกชิ้นทอด ลูกชิ้นปิ้ง ผลไม้ ฯลฯ ทางเท้าระยะเพียงแค่ประมาณ 50 เมตร แต่ร้านค้าสองข้างทางก็ถือว่าเยอะมากเลยทีเดียว      ถึงแม้ว่าร้านค้าจะเยอะ แต่ผมก็เลือกกินแค่ไม่กี่อย่างเอง เพราะผมวางแผนการใช้เงินแต่ละวันไม่เกิน 150 บาท แบ่งเป็นค่าเดินทาง 50 บาท ค่าอาหาร 100 บาท  เช้า-เที่ยง มื้อละ 30 บาท มื้อเย็นก็เหลือแค่ 40 บาท จึงเลือกกินได้ไม่กี่อย่าง ที่ผมต้องทำแบบนี้ก็เพื่อออมเงินไว้ลงทุนในอนาคตล่ะครับ      "ข้าวต้มไม่ขาย ก็เป็นบะหมี่เป็ดแทนก็

น้ำใจคนไทย      สิ่งหนึ่งที่เป็นทั้งข้อดี และข้อเสียของคนไทยโดยไม่รู้ตัวคือ น้ำใจ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ความขี้สงสาร ความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นนี่แหละครับ ทำให้ในบางครั้งมันกลายเป็นการสร้างอาชีพขอทานขึ้นมา หรือสร้างคนที่ชอบลวงโลกขึ้นมาในประเทศไทยของเรา      ล่าสุดหากใครได้ติดตามข่าว คงจะยังจำกันได้ถึงกรณีชายชาวต่างชาติขาโตเหมือนคนพิการ นั่งขอทานอยู่ที่ถนนข้าวสาร เมื่อคนไทยไปเจอ ก็สงสาร ช่วยกันระดมเงินให้เขา เพื่อให้เขาได้ใช้เป็นค่าเดินทางกลับประเทศของเขา แต่โอ้...แม่เจ้า ชาวต่างชาติลวงโลกซะงั้น พอได้เงินแล้วเขาก็ไปเที่ยวพัทยา จนเงินที่คนไทยช่วยกันระดมให้หมดเกลี้ยง แล้วก็ไปนั่งขอทานใหม่ที่พัทยา      อาชีพขอทานก็เช่นกัน เป็นอาชีพที่อยู่คู่ประเทศไทยมาอย่างยาวนาน เมื่อคนไทยมีน้ำใจ เห็นคนลำบากนั่งขอทานก็ให้เงิน แล้วทีนี้มันก็ไม่หมดไปสักทีสิครับ เชื่อหรือไม่ครับว่า ขอทานไม่ได้จนนะครับ  สมมุติว่า นั่งขอทานวันละ 8 ชั่วโมงเท่าเราทำงานประจำนี่แหละ ได้เงินชั่วโมงละ 30 บาท รวมแล้ว 1 วันก็ได้เงิน 240 บาท เดือนหนึ่งก็ 7,200 บาท นี่มีเงินใช้สบายๆ ไม่จนเลยนะครับ ผมเริ่มทำงานที่ต่างจังหวัด ว

มอเตอร์ไซค์ฮอนด้า      ผมได้ไปอ่านเจอบทความอยู่บทความหนึ่งจาก ไทยรัฐออนไลน์ โดยบทความนี้ได้เขียนถึงเทคโนโลยีของฮอนด้า ที่พยายามจะสร้างเทคโนโลยีเพื่อสังคม และสิ่งแวดล้อม เทคโนโลยีนั่นก็คือ เทคโนโลยีระบบหยุดเครื่องยนต์อัจฉริยะ หรือ Idling Stop System      ระบบดังกล่าวผมว่าดีเลยทีเดียวในกรณีที่ติดไฟแดงนานๆ หรือจอดรถอยู่กับที่เป็นระยะเวลาหนึ่ง เพราะอย่างน้อยการดับเครื่องยนต์ ก็เป็นการประหยัดพลังงานน้ำมัน ไม่ให้เผาไหม้ไปโดยสิ้นเปลือง และเปล่าประโยชน์      สมัยที่ผมยังมีโอกาสได้ใช้รถมอเตอร์ไซค์ในการเดินทางนั้น ผมจำได้ว่าเวลาผมติดไฟแดง ผมจะชอบดับเครื่องเป็นประจำ เพราะเข้าใจว่า ถ้าติดเครื่องทิ้งไว้ มันจะเปลืองน้ำมัน (จริงๆมันก็เปลืองนั่นแหละ) แต่พอไปถามผู้รู้เรื่องเครื่องยนต์แล้ว เขาบอกว่า ถ้าติดไฟแดงไม่เกิน 5 นาที ติดเครื่องไว้จะดีกว่า เพราะว่าการสตาร์ทเครื่องยนต์ใหม่ สิ้นปลืองกว่าการติดเครื่องไว้ซะอีก (จริงเท็จแค่ไหนก็ไม่ทราบได้ เพราะผมได้ยินมาแบบนั้น แต่ก็ไม่เคยสืบค้นข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเลย) หลังจากนั้นมาก็ไม่เคยดับเครื่องตอนติดไฟแดงอีกเลย      แต่พอได้มารู้ว่า ฮอนด้า มีเทคโนโ

เอเชียนเกมส์ 2014      เอเชียนเกมส์ 2014 หรือ อินชอนเกมส์ ที่เมืองอินชอน ประเทศเกาหลีใต้ ก็จบลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะครับ ผมอยากจะบอกว่า ผมไม่ได้ดูถ่ายทอดสดกีฬาอะไรเลยสักรายการเดียว ไม่ใช่ว่าไม่เชียร์นักกีฬาไทยนะครับ แต่เวลาแข่งขันมันดันแข่งตอนเวลาทำงานพอดี เลยไม่ได้ดูถ่ายทอดสดอะไรเลย ได้แตฟังวิทยุรายงานสดทาง FM 99 Sport Radio (ก็ยังดีเนอะ ที่ยังเชียร์ผ่านทางวิทยุ)      บทสรุปของเจ้าเหรียญทองก็หนีไม่พ้น จีน อีกตามเคย ไม่รู้ว่าเพราะ พี่จีนเขาเก่ง หรือเพราะส่งนักกีฬาลงเยอะครบทุกชนิดกีฬากันแน่ ถึงได้กวาดเหรียญทองไปครองได้เยอะขนาดนั้น ส่วนเกาหลีน่ะเหรอ พยายาม (โกง) สุดความสามารถแล้ว ก็ได้อันดับสองไปครอง      พูดถึงพี่ไทยของเรากันดีกว่า อินชอนเกมส์ครั้งนี้ คว้ามาได้ 12 ทอง 7 เงิน และ 28 ทองแดง รวมทั้งสิ้น 47 เหรียญ ยึดอันดับ 6 ในตาราง ได้สิทธิไปเตะยูโรป้าลีก (เฮ้ย ไม่ใช่ละ ป้าแกสิ มันใช่ซะที่ไหนล่ะ)      12 เหรียญทอง มีอะไรบ้าง ผมขอนำมาบอกกล่าวกันอีกครั้งตรงนี้ก็แล้วกันนะครับ      เหรียญแรก ได้มาจาก โบว์ลิ่ง (ประเภทบุคคลชาย) โดย "โจ้" ญาณพล ลาภอาภารัตน์ โยนตูมๆ