นักเขียนอิสระ ต.ต้น

เมื่อมีหน้าบ้าน...ก็ต้องมีหลังบ้าน (ภาค 3)      เข้าสู่เรื่องที่เป็นประเด็นโลกแตกกันแล้วนะครับ เรื่องความรักนั่นเอง ทำไมผมถึงบอกว่ามันเป็นประเด็นโลกแตกน่ะเหรอ นั่นก็เพราะว่า 'ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์' ยังไงล่ะครับ รักเหมือนจะเป็นแบบเดียวกัน แต่มันก็ไม่เคยเหมือนกัน นี่แหละประเด็นโลกแตก      เอาล่ะครับ มาดูหลังบ้านเรื่องความรักของผมกันดีกว่าครับ ว่ามันเป็นมายังไงบ้าง หลังจากที่เคยมีความชอบผู้หญิงมาแล้วเมื่อสมัยเรียนชั้นประถม แต่หลังจากนั้นมาก็ไม่เคยได้มีความรักสักที (มัวแต่ติดเกม กับอ่านหนังสือ) จนกระทั่งได้เรียนถึงระดับ ปวช.3 (เทียบเท่า ม.6) ถึงจะมีอาการรู้จักคำว่า รัก เป็นครั้งแรก โดยรักแรกก็คนใกล้ๆตัวครับ รุ่นน้อง ปวช.1 นั่นเอง      รักแรกในชีวิต เป็นความรักแบบวัยรุ่นที่เกิดขึ้นเร็ว และจบลงเร็วมาก ถ้าจำไม่ผิดใช้ระยะเวลากับรักครั้งแรกนี้เพียงไม่ถึง 2 เดือน แต่เชื่อหรือไม่ครับว่า รักครั้งแรกมันลืมไม่ได้จริงๆ แต่ถึงแม้มันจะไม่ลืม แต่มันก็ไม่ได้โหยหาอยากกลับไปนะครับ มันแค่ติดอยู่ในสมอง ลบไม่ออก ลืมไม่ได้เท่านั้นเอง (สาเหตุของการเลิกรา ขออุบเป็นความลับ)      ความรักใน

เมื่อมีหน้าบ้าน...ก็ต้องมีหลังบ้าน (ภาค 2)      มาต่อกับหลังบ้านของผมในภาค 2 กันนะครับ ภาคนี้จะพูดถึงอาชีพในฝัน แน่นอนว่าตั้งแต่เด็กจนโต ทุกคนย่อมมีอาชีพในฝันที่อยากจะทำ แต่จะมีสักกี่คนครับ ที่ได้ทำตามฝันจริงๆ (จริงๆก็น่าจะเยอะนะ) ผมยินดีนะครับ กับคนที่ได้ทำอาชีพในฝัน พวกเขาคงมีความสุขมากๆ ที่ได้เติมเต็มความฝัน ส่วนคนที่ไม่ได้ทำอาชีพในฝัน (รวมถึงผมด้วย) ก็คงต้องทำหน้าที่ตามอาชีพปัจจุบันให้ดีที่สุดกันต่อไป เพื่อว่าสักวันหนึ่ง เราจะได้มีโอกาสทำอาชีพในฝันสักที (บางคนเลิกฝันไปละ มุ่งสู่อาชีพใหม่ที่ดีกว่าไปแล้วก็มี)      อาชีพในฝันของผมขอนับถึงแค่เรียนจบ ป.ตรี นะครับ เพราะถ้านับเอาตอนนี้ด้วย คงจะไม่ใช่อาชีพในฝันแล้วล่ะครับ มันคงเป็นความเพ้อฝันซะมากกว่า ตั้งแต่จำความได้อาชีพในฝันของผมมีแค่ 4 อาชีพเท่านั้น อยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง งั้นก็เริ่มกันเลยกับอาชีพแรก...      ข้าราชการ ถือเป็นอาชีพแรกสุดเลยที่ผมอยากจะทำ สาเหตุก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ก็เพราะพ่อเป็นข้าราชการนั่นเอง มันก็คงจะซึมซับเข้ามาจนผมอยากทำอาชีพนี้ เวลาพ่อไปทำงานนะ จะทำงานแบบชิวๆ สบายๆ ตกเย็นมีกินเลี้ยง มีไปเที่ยวกัน ตอนนั้น

เมื่อมีหน้าบ้าน...ก็ต้องมีหลังบ้าน (ภาค 1)      บังเอิญได้ติดตามข่าวอีกมุมมองชีวิตหนึ่งของน้อง ไลล่าเหนี่ยวไก่ ผู้โด่งดังชั่วข้ามคืนผ่านทางเว็บไซต์ ไทยรัฐออนไลน์ ซึ่งในเนื้อข่าวก็ได้ไปเจาะมุมมองของชีวิตที่ไม่ได้ตลก และโดดเด่นอะไรของน้องมาให้ได้รู้กัน แต่ผมไม่ขอพูดถึงนะครับ ผมอยากให้น้องได้เป็นเด็กที่น่ารักสำหรับท่านผู้อ่าน แบบที่ได้เห็นในข่าวเหนี่ยวไก่จะดีกว่า      หลังจากที่ได้อ่านข่าวน้องไลล่าจบแล้ว ก็มาสะดุดตรงประโยคเด็ดที่ว่า "เมื่อมีหน้าบ้าน...ก็ต้องมีหลังบ้านเสมอ" (ประมาณว่า คนเราย่อมมีเบื้องหน้า และเบื้องหลังเสมอ ... เห็นเงียบๆ แต่ฟาดเรียบนะคร้าบบบบ ฮ่าๆๆ) ผมเลยคิดว่า อีก 4 บทความที่เหลือ (จะครบ 100) จะขอเขียนถึงหลังบ้านของผมก็แล้วกันครับ จะได้เป็นเหมือนการปูทางให้นามปากกาใหม่ ต.ต้น ไปด้วยในตัว โดย 4 บทความที่จะเป็นหลังบ้านก็มีดังนี้...      ตอนที่ 96 (บทความนี้นี่แหละ) จะเขียนถึงภาคการศึกษา, ตอนที่ 97 (บทความ) จะเขียนถึงภาคอาชีพในฝัน, ตอนที่ 98 (บทความ) จะเขียนถึงภาคความรัก, ตอนที่ 99 (เรื่องสั้น) "อิ่มสุข" แทรกเรื่องสั้นนิดนึง และตอนที่ 100 (บท

เซลฟี่ซินโดรม      โรคเซลฟี่ซินโดรม ถือเป็นโรคอุบัติใหม่ที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับยุคสมัยที่เทคโนโลยี และโลกอินเตอร์เน็ตเติบโตอย่างสุดๆ แต่ไหนแต่ไรคนที่ชอบถ่ายรูป หรือที่เราเรียกว่าเซลฟี่นั้นมีอยู่มากมายทั่วโลก เพียงแต่ว่าในการเซลฟี่เมื่อครั้งนั้น จะเป็นการถ่ายเก็บไว้ดูเอง หรืออวดเพื่อนๆ ให้มีเรื่องพูดคุยกันเพียงเท่านั้น (เอาโพสลงในโลกอินเตอร์เน็ตเหมือนกัน แต่มีคนเห็นแค่พวกเพื่อนๆที่สนิทกัน)      แต่เมื่อเทคโนโลยี และโลกอินเตอร์เน็ต หรือที่เราเรียกว่า โลกโซเชียลเติบโตอย่างสุดๆ การเซลฟี่จึงไม่ใช่การถ่ายเก็บไว้ดูคนเดียว หรือพูดคุยเฉพาะกลุ่มเพื่อนที่สนิทเท่านั้น หากแต่เป็นการโพสลงในโลกโซเชียลเพื่อให้ได้มาซึ่งยอดไลค์ ยอดวิว ยิ่งได้ไลค์ ได้วิวมาก ก็จะยิ่งรู้สึกดี จนทำให้เกิดเป็นโรคอุบัติใหม่ที่ชื่อว่า โรคเซลฟี่ซินโดรม (รู้สึกว่ามันวกๆ วนๆมั้ย)      โรคนี้เหมือนจะไม่น่ากลัว เพราะมันก็แค่การถ่ายรูปลงโซเชียล แล้วให้คนอื่นๆได้ดู ได้เห็น ได้ชื่นชม ได้มากดไลค์ ได้มาแสดงความคิดเห็นเล็กๆน้อยๆ แต่ใครจะเชื่อล่ะครับว่า นั่นแหละคือ จุดเริ่มต้นของโรคเซลฟี่ซินโดรม      โรคเซลฟี่ซินโดรม มีคนเคยบ

ขอแบบ...พอดีๆ      ประเด็นของความรักมีมากมายหลายแบบ คุยกันชาตินี้ยันชาติหน้ามันก็ไม่จบ และหาข้อสรุปไม่ได้หรอกว่า จริงๆแล้ว ความพอดีของความรักมันอยู่ที่ตรงไหน เพราะแต่ละคนนั้น มีการกระทำ และความต้องการที่ไม่เท่ากัน ความรักมันก็เลยแปรผันตามคนนั้นๆไปด้วยนั่นเอง      ดีเจพี่อ้อย แห่งคลับฟรายเดย์ เคยบอกเอาไว้ว่า (จำได้ไม่หมด ไม่ตรง แต่คุ้นว่าน่าจะประมาณนี้แหละ) ความรักไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเก่า ที่จะฉายซ้ำๆกันได้ แม้ว่าจะมีตัวอย่างรูปแบบความรักเกิดขึ้นมากมาย แต่พอมันเกิดขึ้นกับใคร ความรักครั้งนั้นก็เหมือนจะไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเก่าอยู่ดี (เอ้า งงๆ งงกันใหญ่ ผมก็งง) สรุปได้ประมาณว่า มันก็เหมือนเล่นเกมนั่นแหละครับ เคยเล่นผ่านด่านนี้มาแล้วแท้ๆ แต่พอมาเล่นใหม่อีกรอบ เอ้า ทำไมรอบนี้เล่นไม่ผ่าน อะไรประมาณนั้น      จริงๆประเด็นในการเขียนวันนี้ เกิดขึ้นมาจาก ความคิดเห็นในกระทู้พันทิปครับ (พันทิปอีกละ) มีผู้หญิงคนหนึ่งได้แสดงความคิดเห็นถึงสาวๆ ที่ชอบทำตัวติดแฟนได้น่าสนใจทีเดียว โดยเธอเขียนไว้แบบนี้ครับ...      "ไม่รักตัวเอง คือพอมีแฟน หรือหลงรักใครป

ไขข้อข้องใจ ทำไมสาวอวบอ้วนถึงไม่มีใครสนใจ      ผมได้ไปตั้งกระทู้ในพันทิปกระทู้หนึ่งว่า "ทำไมถึงชอบสาวอวบ...อ้วน" (หมายเลขกระทู้ 32808133) โดยตอนที่เขียนกระทู้นี้ขึ้น ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย ผมก็แค่หยิบเอาความคิด และชีวิตจริงของตัวเองมาเขียนก็เท่านั้นเอง ว่าทำไมผมถึงชอบสาวอวบอ้วน แล้วก็ไม่ทราบว่ามันไปทำอีท่าไหน (สงสัยท่าตะกายฝาบ้าน) มันได้รับความนิยมมาก จนกระโดดขึ้นไปเป็นกระทู้แนะนำเฉยเลย แล้วในกระทู้ก็มีคนมาเสนอความคิดเห็นเยอะมาก จนทำให้ผมรู้ว่า สาวอวบอ้วนเนี่ย มีเยอะจริงๆ แล้วส่วนมากก็จะโสดด้วย ทำให้ผมคิด และเขียนบทความนี้ขึ้นมา            ในปีๆหนึ่ง คุณเห็นการประกวดสาวงามกี่เวที...คิดไปก็เหนื่อย เพราะมันเยอะมาก (แล้วจะถามทำไม) แต่ถ้าจะให้พูดถึงเวทีใหญ่ๆก็เช่น เวทีนางสาวไทย เวทีมิสทีนไทยแลนด์ เวทีไทยซุปเปอร์ไฮเวย์ เฮ้ย ไม่ใช่ละ ไทยซุปเปอร์โมเดล ฯลฯ แล้วไหนจะเวทีตามเทศกาลต่างๆอีกล่ะ นางงามสงกรานต์ นางงามลำไย นางงามลิ้นจี่ (ประกวดไป กินลิ้นจี่ไป) ฯลฯ ถามหน่อยเหอะว่า มีสาวอวบอ้วนได้ผ่านการคัดเลือกเข้าไปประกวดบ้างรึเปล่า...ไม่มี (มันจะมีได้ไงวะ ถามแมวๆ แค่เกณฑ์การรั

ลอยกระทง      ลอยๆกระเทย เอ้ย ลอยๆกระทง หรือไม่ก็ วันเพ็ญเดือนสยอง เอ้ย วันเพ็ญเดือนสิบสอง ต่างก็ถูกหยิบมาร้องแซวเล่นกันขำๆ ในวันประเพณีลอยกระทงแทบทุกปี แล้วปีนี้ก็ไม่เว้นเช่นกัน เพราะได้ยินเยอะมากๆ      ลอยกระทงปีนี้อากาศไม่ได้หนาวเย็นเหมือนทุกๆปีที่ผ่านมา บางจังหวัด บางพื้นที่นอกจากจะไม่หนาวแล้ว ยังทะลึ่งฝนตกอีกต่างหาก เล่นเอาซะงานกร่อยเลย ยกตัวอย่างบ้านผมที่จังหวัดเชียงใหม่ ได้ข่าวว่าฝนตกมันซะทั้งวันทั้งคืน งานประกวดขบวนกระทงเล็ก กระทงใหญ่ กร่อยเลยทีเดียว เพราะกระทงที่จะเอาประกวดได้รับความเสียหาย แล้วคนก็ออกมาเที่ยวน้อยมากทีเดียว      ผมจำไม่ได้นะครับว่า งานลอยกระทงที่อากาศหนาวจริงๆนั่นน่ะ เกิดขึ้นล่าสุดเมื่อไหร่ เพราะผมรู้สึกว่าระยะหลังๆมานี่ ช่วงลอยกระทงอากาศไม่หนาวเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่เย็นๆ ปีนี้ยิ่งแล้วใหญ่ เพราะร้อนมาก บางที่ก็ฝนตกกันไปเลย      เรื่องสภาพอากาศช่างมันเถอะครับ เพราะเราไปทำอะไรมันไม่ได้หรอก เรามาสนใจเรื่องการไปลอยกระทงกันดีกว่าครับ      ปีนี้ผมไปลอยกระทงที่...ที่ไหนล่ะ ไม่ได้ไปลอยน่ะสิ ที่ไม่ได้ไปลอยกระทงก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะครับ พอดีว่ารถมันติดมากเ