นักเขียนอิสระ ต.ต้น

ภาษากาย      ต่อจากบทความที่ผ่านมานะครับ ที่เรื่อง รักครั้งใหม่ ผมยังคงประเด็นหลักคือ ความรักที่มีอันต้องเลิกรา หย่าร้างด้วยสาเหตุจากมือที่สาม      ภาษาใจ ใครๆก็รู้นะครับ ว่ามันอยู่ที่ความเข้าใจกัน มันถึงจะอยู่กันยืด แล้วภาษากายคืออะไร ใครพอจะเดาออกบ้าง บางคนรู้ บางคนไม่รู้นะครับ ส่วนผมเหรอ...ผมไม่รู้ อ้าว...ยังไงล่ะเนี่ย แต่ผมขอเดาว่ามันคือ รูป รส กลิ่น เสียง นั่นเองครับ      คุณเคยจับมือใครรึเปล่า เคยกอดใครรึเปล่า เคยมองเห็นคนที่เค้าดูดีจนอยากเก็บเอาไว้คนเดียวรึเปล่า หรือเคยได้ยินเสียงใครสักคน แล้วอยากฟังซ้ำๆบ้างรึเปล่า ผมคิดว่านั่นแหละครับ คือ ภาษากาย      เชื่อหรือไม่ว่า ภาษากาย มันอาจจะอยู่ในความทรงจำของเราได้นานกว่าภาษาใจซะอีก เคยจับมือแฟนคนแรกเมื่อหลายปีก่อน ป่านนี้บางคนก็ยังจำได้ เคยกอดกับเพื่อนๆ เมื่อตอนประสบความสำเร็จอะไรสักอย่าง ความรู้สึกที่เคยกอด บางคนก็ยังจำได้      แล้วภาษากายเกี่ยวข้องกับมือที่สามยังไง ผมว่าไม่ต้องบอกก็คงเดาออกกันนะครับ ว่าภาษากายที่ว่ามันหมายถึงอะไร...ถูกต้องครับ ภาษากายที่ว่าก็คือ เซ็กส์ ซึ่งมันมีทั้ง รูป รส กลิ่น เสียง ครบสมบูรณ์แบบเ

รักครั้งใหม่      ณ วันที่ 28 ก.ย. 2557 ได้รับรู้ข่าวที่ว่า มีสาวพลัดตกตึกเสียชีวิต ในเนื้อข่าวคือ สาวที่พลัดตกตึกนั้น เป็นกิ๊กของชายคนหนึ่ง ซึ่งตกใจเพราะ ภรรยาของชายคนนั้น ทำเซอร์ไพร์สกลับมาหาสามีเร็วกว่าที่คิด      ณ วันที่ 29 ก.ย. 2557 ข่าวได้มีความคืบหน้า ชายคนนั้นมีภรรยาอยู่แล้ว และภรรยาได้กลับบ้านไปคลอดลูกคนที่ 2 ... ย้ำว่า ลูกคนที่ 2 แต่ระหว่างที่ภรรยากลับบ้านไปคลอดลูก ชายคนนั้นได้พากิ๊กเข้าไปหลับนอนที่ห้องของตน ต่อมามีเพื่อนบ้านเป็นพลเมืองดี ได้โทรไปบอกกับภรรยาของชายคนนั้นว่า สามีได้พาผู้หญิงมานอนด้วย (ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี เพื่อสังคมที่ดีขึ้น)      ภรรยา พอทราบข่าวจากเพื่อนบ้าน ก็ได้มาซุ่มดูสามีตั้งแต่วันที่ 25 จนถึงวันเกิดเหตุ ก็หมายจะจับให้ได้คาหนังคาเขา จึงไปเคาะประตูห้องหลังจากที่ได้รู้ว่า สามีได้พากิ๊กสาวเข้าไปนอนในห้องด้วยแล้ว จนเกิดเหตุสลดขึ้นในที่สุด      ภายหลังจากเกิดเหตุแล้ว ทางสามีได้บอกว่า รักกิ๊กสาวคนนี้มาก จะออกค่าจัดงานศพให้ทั้งหมด และจะบวชหน้าไฟให้ด้วย (ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย) แน่นอนว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ภรรยารับไม่ได้ และได้ทำการขอหย่าในที่สุ

ฉันนั่งตกปลาอยู่ริมตลิ่ง      ณ ดินแดนชนบทแห่งหนึ่ง ที่อยู่ไกลจากตัวเมืองหลวงเพียง 30 กิโลเมตร ณ ที่แห่งนี้ยังมีกลิ่นอายของความเป็นลูกทุ่งอยู่มาก แม้ว่าตอนนี้ความเจริญของเมืองหลวงจะค่อยๆเข้ามาพัฒนาให้ชนบทแห่งนี้เปลี่ยนไป แต่คนที่นี่ก็ยังคงพยายามรักษาความเป็นลูกทุ่งเอาไว้ให้ได้นานที่สุด      ชนบทแห่งนี้ยังมีความเป็นธรรมชาติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นที่หมายปองของนายทุนจากในเมืองหลวงที่คิดจะเข้ามาซื้อที่ดิน เพื่อนำไปทำเป็นรีสอร์ท แต่ด้วยความที่เจ้าของที่ดินรุ่นใหม่ๆ ถูกปลูกฝังโดยคนรุ่นเก่าว่าให้รักในธรรมชาติ ทีดินของที่นี่จึงยังไม่ถูกนายทุนซื้อเอาไปง่ายๆ      "จอดตรงนี้แหละสวย จอดๆ จอดเลย" มิ้ง กระเทยไทยใจเกินร้อยแห่งหมู่บ้านนี้ บอกให้ สวย ซึ่งเป็นเพื่อนของเธอจอดรถมอเตอร์ไซค์ที่ขับซ้อนสามกันมา ผ่านถนนลูกรังที่หากพลาดรถล้มลงไป มีเจ็บหนักแน่ๆ เพราะถนนไม่ได้เรียบสวยสักเท่าไหร่ แล้วก้อนหินก็เยอะด้วย      "ตรงนี้เลยเหรอมิ้ง มันเปลี่ยวเกินไปรึเปล่า" เพ็ญ เพื่อนของมิ้งกับสวยที่ซ้อนสามกันมา ลงจากรถมอเตอร์ไซค์แล้วเดินมาดูทำเลของคลองที่มิ้งบอกให้จอดตรงนี้แหละ      &quo

ข้าว      เวลาผมกินข้าวทีไร มักจะมีคนแซวผมบ่อยๆว่า "กินจนหมาร้องเลยนะ" อ่านแล้วเข้าใจรึเปล่าครับ ว่ากินจนหมาร้องเป็นยังไง      กินจนหมาร้องก็คือ กินจนเกลี้ยงไงล่ะครับ ข้าวสักเม็ดก็แทบจะไม่ให้เหลือ กินแบบนี้หมาได้แต่ทำหน้าละห้อย ร้องหงิงๆ ล่ะครับ  ไม่แบ่งข้าวกูกินบ้างเลย      แล้วทำไมผมต้องกินให้เกลี้ยงขนาดนั่นล่ะครับ สงสัยรึเปล่าครับ อะ...จะสงสัย หรือไม่สงสัย ผมก็อยากจะบอก (แล้วจะถามทำไมเนอะ) ที่ผมชอบที่จะกินข้าวจนเกลี้ยงแทบไม่เหลือสักเม็ดก็เพราะว่า ข้าว เป็นสิ่งที่สูงค่า เป็นสิ่งที่ต้องกินทุกวันเพื่อดำรงชีวิตไงครับ อาจจะมีคนเถียงว่า ไม่กินข้าวก็กินอย่างอื่นแทนสิ ไม่เห็นจะยาก...ใช่ครับ ผมไม่เถียง แต่ผมอยากจะบอกว่า ประเทศไทยมีข้าวเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญ และปลูกยาก การกินข้าวให้หมด ถือเป็นการสนับสนุนพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของไทย และเป็นการให้กำลังใจเกษตรกร ที่เขาเหนื่อยยาก กว่าจะปลูกข้าวให้เราได้กินกัน (อันนี้เรียกว่าเถียงรึเปล่าหว่า)      ข้าวปลูกยากนะครับ อย่างแรกเลยคือ ต้องใช้พื้นที่เยอะ เพราะถ้าใช้พื้นที่น้อย ก็ปลูกได้น้อย ปริมาณข้าวที่ไหนก็จะไม่พอกิน พอขาย

ทำไมถึงทำกับฉันได้      "พี่... น้องขอถีบพี่สักทีจะได้รึเปล่า" หญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่ง ที่อยู่ในอารมณ์โกรธ และเสียใจในเวลาเดียวกัน พูดกับผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนคุยกับเธออยู่      "หือ อะไรนะ..." ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาว ทำท่าทางมึนงง ว่าทำไมหญิงสาวถึงพูดแบบนั้น แต่ยังไม่ทันที่ผู้ชายคนนั้นจะพูดอะไรต่อ ก็โดน...      "โครมมมมม...!!!" หญิงสาวยกเท้าขวาขึ้นมา ถีบไปที่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างเต็มแรง เท่าที่แรงของเธอจะมีอยู่      "ขอบคุณ" แล้วหญิงสาวก็เดินจากไป ปล่อยให้ผู้ชายที่โดนถีบ นอนเจ็บอยู่ข้างถังขยะที่เขากระเด็นไปชนล้มระเนระนาด ด้วยแรงถีบของหญิงสาว      ย้อนกลับไปเมื่อสามเดือนก่อนหน้านี้ ที่ผับแห่งหนึ่ง      "ขอนั่งด้วยได้รึเปล่าครับ" ชายคนหนึ่งซึ่งมาเที่ยวผับแห่งนี้ และอยู่ในอาการมึนเล็กน้อยเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ มาขอนั่งที่โต๊ะของหญิงสาว      "อ่อ ค่ะ เชิญค่ะ ทำไมเหลืออยู่คนเดียวล่ะคะ" หญิงสาวตอบรับให้ชายคนนั้นนั่งด้วย เพราะตัวของหญิงสาวเองก็ได้สังเกตโต๊ะของกลุ่มชายคนนั้นไว้บ้างแล้ว ว่

เล่าสู่กันฟัง      ช่วงหลังๆมานี้ ทั้งเพื่อน ทั้งพี่น้องของผมในโลกโซเชียล เริ่มจะมีการโพสเกี่ยวกับการทำบุญไหว้พระ ใส่บาตร รวมไปถึงการบริจาคสิ่งของให้มูลนิธิต่างๆกันมากขึ้น ผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเทรนด์อะไรหรือเปล่านะครับ แต่ผมมองว่ามันเป็นสิ่งที่ดี ที่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างมากกว่าการโพสว่า "ตอนนี้ฉันกินเหล้า เมาอยู่ที่ไหน"      สำหรับการโพสในเรื่องที่ดีๆ ผมก็ทำมานานพอสมควร จนผมหลงตัวเองไปว่า เพื่อน พี่น้องที่โพสๆกันอยู่ทุกวันนี้ มองผมเป็นตัวอย่างที่ดีแน่ๆเลย สิ่งที่ผมโพสอยู่บ่อยๆก็คือ พอถึงวันพระ ผมก็โพสบอกทุกคนในเฟสว่า วันนี้วันพระนะ ให้ทุกคนได้รู้ว่า ควรทำดีในวันพระกันนะ หลังจากนั้นหลายเดือนต่อมา เชื่อหรือไม่ครับว่า มีคนทำตามผม คือ โพสบอกให้ทุกคนรู้ว่า วันนี้วันพระ บางคนก็เริ่มโพสว่า ใส่บาตรมานะ บางคนก็โพสว่าไปวัดมานะ จนเหมือนเริ่มเป็นกระแสแข่งกันทำบุญในวันพระ      อีกเรื่องที่ผมทำ และโพสลงในเฟสก็คือ การรับบริจาคสิ่งของ เครื่องใช้ และเสื้อผ้ามือสอง เพื่อเอาไปบริจาคที่มูลนิธิกระจกเงาครับ ใครเอาอะไรมาบริจาคที่ผม ผมก็จะถ่ายรูป แล้วก็โพสลงเฟสให้ทุกคนได้รู้ และชื่นช

โดราเอม่อน      Doraemon ถ้าจะอ่านกันจริงๆจะอ่านว่า โอราเอม่อน แต่อาจจะเพราะ มันยาวเกินไปนิดนึง หรืออาจจะเพราะ คำว่า รา + เอ กลายเป็น เร หรืออาจจะเพราะ อ่านแบบภาษาอังกฤษ ก็ไม่รู้นะครับ จากโดราเอม่อน เลยกลายเป็น โดเรม่อน ที่คุ้นหูกันมาจนถึงปัจจุบันนี้ แต่จริงๆก็ใช้ทั้ง 2 ชื่อนะครับ แล้วแต่คนจะเลือกใช้นะครับ      ประวัติความเป็นมา รูปร่าง หน้าตา รวมไปถึงความสามารถของโดเรม่อน ผมคงไม่ต้องพูดถึงนะครับ เพราะหลายคนรู้กันอยู่แล้ว หรือหากไม่รู้ ก็ถามอากู๋ (กูเกิล) ดูนะครับ      ที่ผมเขียนบทความถึงโดเรม่อนครั้งนี้ จะขอเขียนถึง "ของวิเศษ" ของโดเรม่อนครับ โดเรม่อนเป็นหุ่นยนต์แมวที่มีของวิเศษเยอะมากๆ บางชิ้นก็น่าสนใจ แต่บางชิ้นก็อดสงสัยไม่ได้ว่า จะมีทำไม หากพูดถึงของวิเศษของโดเรม่อนแล้วล่ะก็นะ มันต้องมีของวิเศษที่ต่างคนต่างชอบอยู่แน่ๆ สำหรับผมชอบอยู่ 4 ชิ้นครับ      ชิ้นแรกเลย เป็นของวิเศษที่เห็นได้บ่อยๆ นั่นก็คือ คอปเตอร์ไม้ไผ่ ลักษณะมีใบพัด 2 แฉก ทุกคนก็คงจะคุ้นตากันดีนะครับ ที่ผมชอบเพราะ มันบินได้นี่แหละ เวลาไปไหนใกล้ๆจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องรถติด อีกอย่างดีซะอีก เวลาบิน

มนุษย์ยุง      อ่านชื่อบทความแล้วเกิดความสงสัยใช่รึเปล่าล่ะครับ ว่ามนุษย์ยุงคืออะไร มาจากไหน แล้วมันมีด้วยรึ บางคนก็อาจจะคิดไปว่า คงเป็นคนที่ใส่ชุดยุงลายออกงานรณรงค์ป้องกันโรคไข้เลือดออกรึเปล่า ถ้าอยากรู้ ต้องอ่านต่อด้านล่างเลยครับ      กระทู้ (จากเว็บไซต์ พันทิป) : ถ้าเรากินลูกน้ำเข้าไปจะเป็นอะไรมั้ย ??? จะกลายเป็นมนุษย์ยุงรึป่าว !!!      เนื้อหากระทู้ : คือวันนี้เราไปทำงานบ้านเพื่อน แล้วพอทำงานเสร็จ เราก็กินส้มตำซื้อกันมาก่อนหน้านั้น ด้วยความเผ็ดของส้มตำ เราก็กินน้ำไปอย่างเต็มที่ แล้วพอเพื่อนเราก็กำลังจะกินน้ำต่อ มันดันเหลือบไปเห็นลูกน้ำ เราก็ตกใจ แต่พอดูๆก็คิดว่ามันตายแล้ว แต่ที่ไหนได้พอไปดูอีกที มันกระดุกกระดิกกันอยู่ เราก็สงสัย และกลัว ว่าเราจะเป็นมนุษย์ยุงรึป่าว T T      ผมอ่านจบอมยิ้มเล็กๆ ก่อนจะอดขำเบาๆไม่ได้ นี่ตั้งกระทู้เพราะ ความไร้เดียงสา ไม่รู้จริงๆ หรือตั้งกระทู้เอาฮากันแน่ แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ อะไรที่เราไม่รู้ เราย่อมจะกลัวไว้ก่อน อย่างเช่น ความไม่รู้ว่าในความมืดมีอะไรอยู่บ้าง เราก็กลัว ผีมีจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่เราก็กลัว อนาคตเรายังกลัวเลย เพราะเรา

ฝนเอย ทำไมจึงตก      " ตกอีกละ ตกได้ทุกวี่ทุกวัน ตกเช้าตอนออกไปทำงาน ตกเย็นตอนเลิกงาน เข้าใจเลือกเวลาตกเนอะ เฮ้อ..." ผมยืนอยู่ที่หน้าอพาร์ทเม้นท์ที่ผมพักอาศัยอยู่ ยืนบ่นเรื่องฝนที่ตกแบบขัดใจคนทำงานซะจริงๆ ตกเช้า ตกเย็น แต่พอกลางวันอยู่ในออฟฟิต ก็ดันไม่ตก      " พรึ่บ!!!" ผมกางร่มลายโดราเอม่อนออก เพื่อกางเดินกันฝนไปขึ้นรถเมล์ที่ปากซอย ถึงผมจะเป็นผู้ชายหน้าตาเข้มๆสักหน่อย แต่ก็แอบมีน่ารักๆ ชอบโดราเอม่อนอยู่เหมือนกัน ถามว่าอายรึเปล่าที่กางร่มลายโดราเอม่อน ตอบได้เลยว่า...นิดหน่อย แต่ทำไงได้ล่ะครับ ก็ผมชอบของผมนี่      ผมกางร่มเดินมาได้สักระยะ ก็มาถึงอพาร์ทเม้นท์อีกที่หนึ่ง ซึ่งอยู่ระหว่างทางที่ผมต้องเดินไปที่ป้ายรถเมล์ ผมเห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารัก แต่งตัวน่ารัก ผิวขาว ดูมีออร่าความเป็นผู้ดี ยืนทำหน้าเซ็งๆอยู่ที่หน้าอพาร์ทเม้นท์แห่งนี้ ผมไม่รู้ว่าเธอยืนรออะไร แต่เพราะความน่ารักของเธอ ทำให้ผมลืมตัว เดินเข้าไปหาเธอแบบสมองมึนๆ มันสั่งการอะไรของมันเนี่ย      " มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าครับ" ผมเดินไปถึงเธอ ผมก็ถามเธอด้วยความเป็นห่วง เธอยิ้มทำตาปริบๆ แล