ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก สิงหาคม, 2014

ตอนที่ 73 (บทความ) _ รับจ้างทำการบ้าน

รับจ้างทำการบ้าน      ประเด็นดังประเด็นหนึ่งในช่วงนี้ ที่ต้องยกพื้นที่ให้กับประเด็นนี้บ้างเล็กน้อย สื่อหลายสำนัก และนักวิชาการหลายท่านได้วิเคราะห์ถึงสาเหตุกันมากมาย ว่าเพราะอะไร ทำไมธุรกิจรับจ้างทำการบ้านถึงเกิดขึ้น และเติบโตได้เพียงนี้      ผมมองถึงสาเหตุได้ 3 ข้อดังนี้ครับ      ข้อแรก ก็ตัวการบ้านนั่นแหละครับ หลายๆคนมองว่า การบ้านที่ให้เด็กทำนั้นมัน "ยาก มาก ล้น" ผมนึกตามแล้วก็เถียงไม่ได้เลย เพราะผมก็เคยผ่านมันมาแล้ว สอนอย่างหนึ่ง แต่ให้การบ้านอีกอย่างหนึ่ง ถึงจะบอกว่ามันก็แนวๆนี่แหละ เอาไปประยุกต์ใช้เอาสิ แต่เด็กมันก็ฉลาดไม่เท่ากัน และไม่เท่าครู "ความยาก" จึงเกิดขึ้น แล้วก็ทำไม่ได้ในที่สุด      บางวันเรียน 3-4 วิชา แล้วครูก็สั่งการบ้านแบบประมาณว่า เทอมนี้น่ะ เธอเรียนแค่วิชานี้วิชาเดียว เอาการบ้านไปเต็มๆ ทำกันให้สนุกเลยนะจ๊ะ แหม...ก็ครูคิดซะแบบนี้กันสัก 4 วิชารวด "ความมาก" มันก็เกิดขึ้นสิครับ      นอกจากการบ้านแล้ว ยังมีรายงาน เรียงความ หรือคัดลอกจากการค้นคว้าอีกนะ เมื่อเอาทั้งหลายทั้งมวลมารวมกัน อืม...มันก็คือ "การล้น"

ตอนที่ 72 (บทความ) _ เล่าสู่กันฟัง

เล่าสู่กันฟัง      เล่าสู่กันฟังครั้งนี้ ขอเปิดหัวด้วยเรื่องการเมือง ซึ่งนานๆครั้งจะเขียนถึง เพราะปัจจุบันนี้เรื่องการเมือง กลายเป็นเรื่องละเอียดอ่อน และแทบจะเป็นเรื่องต้องห้ามพูดถึงกันแล้ว สาเหตุเพราะอะไร ก็คงรู้กันอยู่นะครับ      ประเทศไทยได้นายกคนที่ 29 คือ พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา ค่อนข้างแน่นอนแล้ว เหลือเพียงขั้นตอนการ โปรดเกล้าฯ ก็จะสมบูรณ์ 100% ใจจริงๆของผมไม่อยากให้ท่านขึ้นเป็นนายกเลยครับ ไม่ใช่ว่าไม่เห็นด้วย หรือไม่ชอบท่านนะครับ แต่ผมไม่อยากให้คนดีๆแบบท่าน ต้องมาแปดเปื้อนกับเรื่องการเมืองน่ะครับ ที่เขียนแบบนี้ก็เพราะว่า มีใครบ้าง ที่เป็นนายกแล้วจบแบบสวยๆได้ในปัจจุบันนี้ ผมมองแทบจะไม่เห็นใครสักคนเลยนะครับ      แต่ก็เอาเถอะครับ ถ้าท่าน พล.อ. ประยุทธ์ ได้ขึ้นเป็นนายกจริงๆ ผมก็ขอให้ท่านทำงานให้เต็มที่ และขอเป็นกำลังใจ เอาใจช่วยท่านให้ประสบความสำเร็จในการบริหารประเทศ แล้วนำพาประเทศให้เจริญก้าวหน้าด้วยทีเถอะครับ สู้ๆครับท่าน      เรื่องต่อมาคือ กระแสเทรนด์ฮิตชั่วข้ามคืน Ice Bucket Challenge โครงการช่วยเหลือกลุ่มผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง ALS หรือ ALS Associtai

ตอนที่ 71 (บทความ) _ คิดถึงวิทยา

คิดถึงวิทยา      ผมเชื่อว่าหลายๆคนที่ฟังชื่อภาพยนตร์เรื่องนี้แล้ว ต้องนึกถึงคนที่ชื่อ วิทยา เหมือนผมแน่ๆเลย แต่ผิดนะครับ ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีคนที่ชื่อ วิทยา เลยแม้แต่คนเดียว      ภาพยนตร์เรื่องนี้นำแสดงโดย นักร้อง/นักแสดงอารมณ์ดี บี้ สุกฤษฎิ์ วิเศษแก้ว และนักแสดงสาวฉายา "ปากปลาร้าหน้าเป๊ะ" พลอย เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ โดยภาพยนตร์เรื่องนี้จะเกี่ยวกับการเป็นครูของทั้งสองคน บี้ รับบทเป็น ครูสอง ส่วน พลอย รับบทเป็น ครูแอน      ผมดูหนังเรื่องนี้ครั้งแรก งง ครับ (ขอใช้คำว่า หนัง แทน ภาพยนตร์นะครับ เพราะเขียนสั้นกว่า) เพราะว่าทั้งสองคนเป็นครูสอนที่โรงเรียนเดียวกัน แต่ทำไมถึงไม่เคยเจอกันเลย เอ๊ะ จะว่าสอนกันคนละวิชา ก็ไม่ใช่ หรือว่าจะสอนสลับกันคนละอาทิตย์  ก็ยังไม่ใช่อีก สรุปว่าผมดูจบรอบแรกไปแล้ว ก็ยัง งงๆ อยู่ว่า ทำไมทั้งสองคนถึงไม่เจอกันเลย      ผมตัดสินใจดูรอบสองเพื่อหาว่า ทำไมครูสอง และครูแอนถึงไม่เจอกันเลย (ตอนนี้ผมดูไปสามรอบแล้ว เพราะดูแล้วเพลิน) ดูไปได้ประมาณ 5 นาที ก็ถึงบางอ้อทันที ว่าทำไมทั้งสองคนถึงไม่เคยเจอกันเลย ก็แหม...ก็ทั้งสองคนเป็นครูสอนกันคนละเทอมนั่นเอง

ตอนที่ 70 (บทความ) _ ขึ้นเครื่องบิน

ขึ้นเครื่องบิน      หลายคนเคยขึ้นเครื่องบินแล้ว แต่อีกหลายคนก็ยังไม่เคยขึ้น โดยคนที่ยังไม่เคยขึ้นก็ต่างที่มีเหตุผลต่างๆกันไป เช่น สถานที่ๆจะไปไม่มีสนามบิน ค่าเดินทางแพง หรือแม้กระทั่งกลัวการขึ้นเครื่องบิน ฯลฯ      ทั้ง 3 เหตุผลที่กล่าวมา ผมประสบมาหมดแล้วล่ะครับ แต่จะเน้นหนักหน่อยก็ข้อที่ 2 ค่าเดินทางแพง ต้องยอมรับว่าค่าเดินทางโดยเครื่องบินนั้น แพงกว่าการเดินทางด้วยวิธีอื่นจริงๆ แต่ถ้ายอมจ่ายแพงหน่อย ก็จะเป็นการซื้อเวลาได้เยอะเลยทีเดียว เช่น เดินทางโดยรถทัวร์ กรุงเทพ - เชียงใหม่ ใช้เวลา 9 ชั่วโมง แต่ถ้าเดินทางโดยเครื่องบิน ใช้เวลาเพียง 1 ชั่วโมงเท่านั้น ทำให้มีเวลาเหลือมากมายเลย เมื่อไปถึงเชียงใหม่แล้ว แต่พอมีเวลา ก็อาจจะไม่มีตังค์ เพราะจ่ายค่าเครื่องบินไปหมดแล้ว มันก็ได้อย่าง เสียอย่างล่ะครับ      อีกสาเหตุที่ทำให้หลายๆคนยังไม่เคยขึ้นเครื่องบินที่ว่า กลัวการขึ้นเครื่องบินนั้น อันนี้ผมก็เข้าใจดีครับ เพราะถ้าเกิดอุบัติเหตุทางการบินขึ้นมา โอกาสรอดมีเพียง 0.1 % เท่านั้นจริงๆ แต่ถ้าจะลองมองย้อนไปถึงอุบัติเหตุทางการบินจริงๆนั้น ในปีๆหนึ่ง เกิดขึ้นไม่น่าจะเกิน 5 ครั้งหรอกครับ แล้

ตอนที่ 69 (บทความ) _ เพศศึกษา อันตราย ?

เพศศึกษา อันตราย ?      ณ โลกโลกาภิวัตน์ในปัจจุบันนี้ ปัญหาอย่างหนึ่งที่แก้ยังไงก็ไม่เคยจะลดลงเลย และยังมีแนวโน้มว่าจะสูงขึ้นซะด้วยซ้ำไป นั่นก็คือ ปัญหาเรื่องเพศ ไม่ว่าจะเป็นชิงสุกก่อนห่าม ข่มขืนทุกรูปแบบ รักสนุกไม่ผูกมัด หรืออื่นๆอีกมากมาย      ทำไมปัญหาเรื่องเพศไม่ลดลง แต่กลับยิ่งรุนแรงขึ้น คำตอบข้อหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือ โลกออนไลน์ที่เปิดกว้างนั่นเอง การเข้าถึงเรื่องเพศง่ายขึ้น มีการโชว์เรื่องเพศต่างๆนาๆในเว็บไซต์ เรื่องที่ไม่น่าเกิดก็เกิด เช่น คนในครอบครัวมีเซ็กส์กัน การสวิงกิ้ง การลักหลับ การมีชู้กับแฟนเพื่อน และอีกมากมาย      ผมเชื่อว่าปัญหาพวกนี้เราแก้กันที่ปลายเหตุไม่ได้ผลหรอกครับ ปลายเหตุที่ว่าคือ จิตใจที่มองเห็นว่าเรื่องเพศเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ใครๆก็ทำกัน นี่แหละคือ ปลายเหตุของเรื่องเพศ จนนำไปสู่การกระทำเรื่องเพศที่ผิดๆ      การจะไปไล่ปิดเว็บไซต์มันก็ยาก เพราะ ปิดทางนี้ ก็เปิดทางโน้นแทน สื่อสิ่งพิมพ์ต่างๆก็เยอะ จะห้ามไม่ให้ขาย มันก็เป็นการรังแกสื่อเกินไป สื่อโทรทัศน์ ละครอีกมากมายที่ชวนให้เลียนแบบ เวลามีฉากเลิฟซีน ก็จะมีข้อความขึ้นว่า ผู้ปกครองควรให้คำแน

ตอนที่ 68 (บทความ) _ เมื่อผมเกรียน

เมื่อผมเกรียน      บทความนี้ อาจจะเกรียน และขวางโลกนิดหน่อยนะครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน      เมื่อวันก่อน ผมคุยกับน้องสาวคนหนึ่ง น้องสาวคนนั้นบ่นว่าร้อน เพราะใส่เสื้อแขนยาว และกางเกงขายาวมาทำงาน โดยสาเหตุที่ใส่แบบนั้นก็เพราะ นึกว่าฝนจะตก แต่ดันไม่ตก แถมยังแดดเปรี้ยงอีกต่างหาก (ปกติน้องใส่กระโปรงมาทำงานทุกวัน) คุยไปคุยมาเลยไปโดน ประเด็นที่ว่า บ้านเราก็ร้อนจะตาย ทำไมไม่ให้ใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้นทำงานกันนะ อืม...นั่นน่ะสิ ใครกันนะเป็นคนกำหนดกฏเกณฑ์การแต่งตัว ว่าแต่งแบบไหนดูดี แต่งแบบไหนดูไม่ดี      ทำไมใส่สูท ผูกไท ถึงถือว่าดูดี และสุภาพ ใครเป็นคนคิด ใครเป็นคนกำหนด (อย่าบอกนะ ว่าให้ผมไปเสิร์ทถามกูเกิล ผมไม่ไป หุหุ) เสื้อเชิ้ต 1 ตัว เสื้อสูท 1 ตัว ไท 1 ชิ้น กางเกงสแลค 1 ตัว ถุงเท้า 1 คู่ รองเท้าหนัง 1 คู่ อืม...จะเยอะไปไหน แล้วทำไมถึงว่ามันดูดี มี กาลเทศะ ใครคิดค้นขึ้น      ถ้าโลกกลมๆใบนี้ เมื่อหลายร้อยปีก่อน หรือหลายพันปีก่อนก็ไม่แน่ใจ มีคนคิดค้นว่า การโชว์เนื้อหนังมากๆ แล้วใส่หมวกทรงสูงๆ สีชมพู ถือว่าเป็นการให้เกียรติกันมากๆ เราก็คงไม่ต้องใส่เสื้อผ้าให้ม

ตอนที่ 67 (บทความ) _ เรื่องวุ่นๆ ของเจ้าหนี้

เรื่องวุ่นๆ ของเจ้าหนี้      "ขอยืมหน่อยนะ พอดีช่วงนี้ไม่มีจริงๆน่ะ เดี๋ยวพอเงินเดือนออก หรือมีเงินเมื่อไหร่ จะคืนให้นะ" เป็นคำพูดทั่วๆไป ของคนที่รู้จักเรา และเราก็รู้จักเขา ตอนที่จะมาขอยืมเงินเรา แล้วก็แปรสภาพเป็นฐานะ "ลูกหนี้" ทันที      "อะๆ ก็ได้ มีเงินเมื่อไหร่ แล้วรีบคืนก็แล้วกันนะ เพราะเราเองก็ไม่ได้มีเงินเยอะมากมาย" เป็นคำพูดทั่วๆไปของเราๆ ที่เวลามีคนมาขอยืมเงิน แล้วก็แปรสภาพเป็น "เจ้าหนี้"      ตามหลักสากลทั่วทั้งโลกแล้ว เมื่อมีการยืม ก็ต้องมีการคืน แล้วเหตุไฉนพอถึงเวลาคืน ลูกหนี้ถึงไม่ยอมคืน จนเป็นเหตุให้ต้องเรียกลูกหนี้ว่า "ไอ้............เหนียวหนี้" (จงเติมคำในช่องว่าง ตามแต่อารมณ์ของเจ้าหนี้จะพาไป)      ครั้นจะให้เจ้าหนี้ไปทวงเช้า ทวงเย็น มันก็ดูไม่งามสำหรับเจ้าหนี้ที่แสนจะใจดี ให้เขายืมเงินไป (ทวงเช้า ทวงเย็น ทวงทุกวัน ลูกหนี้ก็ไม่คืน อายมั้ยล่ะ ทวงอยู่ได้ อายมั้ยยยยยย)      แต่ก็นะ ไอ้จะรอให้ลูกหนี้มีสามัญสำนึก คิดเองได้ว่า ยืมเงินเขามา แล้วต้องรีบคืน มันก็ยากแสนยากจริงๆ (ดักปล้นเลยซะดีมั้ย เอ๊ะ ไ