คิดถึงวิทยา
ผมเชื่อว่าหลายๆคนที่ฟังชื่อภาพยนตร์เรื่องนี้แล้ว ต้องนึกถึงคนที่ชื่อ วิทยา เหมือนผมแน่ๆเลย แต่ผิดนะครับ ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีคนที่ชื่อ วิทยา เลยแม้แต่คนเดียว
ภาพยนตร์เรื่องนี้นำแสดงโดย นักร้อง/นักแสดงอารมณ์ดี บี้ สุกฤษฎิ์ วิเศษแก้ว และนักแสดงสาวฉายา "ปากปลาร้าหน้าเป๊ะ" พลอย เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ โดยภาพยนตร์เรื่องนี้จะเกี่ยวกับการเป็นครูของทั้งสองคน บี้ รับบทเป็น ครูสอง ส่วน พลอย รับบทเป็น ครูแอน
ผมดูหนังเรื่องนี้ครั้งแรก งง ครับ (ขอใช้คำว่า หนัง แทน ภาพยนตร์นะครับ เพราะเขียนสั้นกว่า) เพราะว่าทั้งสองคนเป็นครูสอนที่โรงเรียนเดียวกัน แต่ทำไมถึงไม่เคยเจอกันเลย เอ๊ะ จะว่าสอนกันคนละวิชา ก็ไม่ใช่ หรือว่าจะสอนสลับกันคนละอาทิตย์ ก็ยังไม่ใช่อีก สรุปว่าผมดูจบรอบแรกไปแล้ว ก็ยัง งงๆ อยู่ว่า ทำไมทั้งสองคนถึงไม่เจอกันเลย
ผมตัดสินใจดูรอบสองเพื่อหาว่า ทำไมครูสอง และครูแอนถึงไม่เจอกันเลย (ตอนนี้ผมดูไปสามรอบแล้ว เพราะดูแล้วเพลิน) ดูไปได้ประมาณ 5 นาที ก็ถึงบางอ้อทันที ว่าทำไมทั้งสองคนถึงไม่เคยเจอกันเลย ก็แหม...ก็ทั้งสองคนเป็นครูสอนกันคนละเทอมนั่นเอง ผมพลาดไปแค่จุดเล็กๆ จุดเดียว ทำเอา งง ไปทั้งเรื่องเลย
หนังเรื่องนี้มีความสนุกที่ สมุดบันทึกของครูแอน ที่เขียนบันทึกเป็นเหมือนไดอารี่เอาไว้ แล้วคาดว่าครูแอนคงลืมเอากลับไปด้วย ตอนที่เลิกสอนที่โรงเรียนแห่งนี้ พอครูสองมาเจอเข้า ก็เปิดอ่านๆๆ พอครูสองอ่านถึงตอนสำคัญๆ ตัวหนังก็จะตัดฉากไปที่ครูแอน ทำให้ทั้งครูสอง และครูแอน มีบทเด่นพอๆกัน
โรงเรียนที่หนังเรื่องนี้เลือกใช้เป็นต้นแบบในการแสดงคือ โรงเรียนบ้านก้อจัดสรร (สาขาเรือนแพ) อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน ซึ่งตั้งอยู่เหนือเขื่อนภูมิพล โดยทางทีมงานได้สร้างโรงเรียนที่คล้ายกับโรงเรียนบ้านก้อจัดสรรขึ้นมา แล้วให้ชื่อว่า โรงเรียนบ้านแก่งวิทยา ส่วนบทของครูสองนั้น ก็ได้บทชีวิตจริงๆ (เฉพาะบทที่โรงเรียนนะครับ บทบาทด้านความรักไม่เกี่ยว) มาจาก ครูสามารถ ซึ่งเป็นครูที่สอนอยู่ที่โรงเรียนบ้านก้อจัดสรร จริงๆอีกนั่นแหละครับ (ข้อมูลทั้งหมด มาจากรายการ คนค้นฅน นะครับ)
ในหนังจะมีเด็กนักเรียนแค่ไม่กี่คน (ในชีวิตจริงๆ มีเยอะกว่านั้นพอสมควรเลย) บทของครูแอน มี 6+1 คน ส่วนบทของครูสองจะเหลือแค่ 4+1 คน เพราะครูแอนสอนก่อนครูสอง คาดว่าเด็กนักเรียนน่าจะจบ ป.6 ไป 2 คน จึงเหลือให้ครูสองสอนน้อยลง แต่ +1 คืออะไร ใครอยากรู้ต้องไปดูเอาเองนะครับ
บทของคุณครูที่ต้องกิน นอน อยู่กับเด็กๆตลอดทั้ง 5 วัน คือวันจันทร์ ถึงวันศุกร์ ทำให้ครูในเรื่องนี้ เป็นมากกว่าครู แต่ต้องเป็นเหมือนผู้ปกครองคนที่สอง ต่อจากพ่อ และแม่ไปด้วย ดูแล้วเราจะรู้สึกถึงความผูกพันของครู และเด็กนักเรียนอย่างมาก
เด็กๆในหนังช่วยสร้างสีสันได้ดีมากทีเดียว เด็กทุกคนแสดงได้ดีมาก หรืออาจจะเป็นความเป็นธรรมชาติของเด็กๆก็ไม่รู้นะครับ เพราะดูแล้วไหลลื่น ไม่มีอาการเกร็งให้เห็นเหมือนนักแสดงใหม่ที่โตๆกันแล้ว
ในเรืองก็ยังมีบทรักๆ ที่ผิดหวังของครูทั้งสองคนด้วย ถึงแม้จะไม่มาก แต่ก็ทำให้ตัวหนังสามารถเชื่อมโยงกันได้อย่างลงตัว
อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว หลายคนก็ยังคงสงสัย เอ๊ะ...แล้วคิดถึงวิทยา คืออะไร ยังไงกันแน่ เห็นเขียนถึงแต่ครู กับนักเรียน อืม...อันนี้ต้องไปดูเอาเองนะครับ บอกใบ้ให้นิดหนึ่งพอนะครับว่า คำเฉลยของ คิดถึงวิทยา คืออะไร จะอยู่ในช่วงท้ายๆของหนัง ตอนที่ครูสอง เขียนบันทึกของตัวเองลงในสมุดบันทึกของครูแอนครับ
สุดท้ายของบทความนี้ หากใครดูหนังเรื่องนี้แบบยาวๆม้วนเดียวจบ แล้วตอนจบน้ำตาคลอ ผมขอแสดงความดีใจด้วยนะครับ คุณมีผมน้ำตาคลอเป็นเพื่อนแล้วครับ
เดี๋ยวๆๆ ก่อนจะจบจริงๆ ผมอยากจะบอกว่า เพลงประกอบภาพยนตร์คิดถึงวิทยา ที่ใช้เพลง ไม่ต่างกัน ของ 25 Hours เพราะมากๆนะครับ ฟังแล้วอินเลย ส่วนดนตรีประกอบก็เพราะเช่นกันครับ ฟังแล้วอารมณ์ดีเลยทีเดียว จบครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น