ทำไมถึงทำกับฉันได้
"พี่... น้องขอถีบพี่สักทีจะได้รึเปล่า" หญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่ง ที่อยู่ในอารมณ์โกรธ และเสียใจในเวลาเดียวกัน พูดกับผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนคุยกับเธออยู่
"หือ อะไรนะ..." ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาว ทำท่าทางมึนงง ว่าทำไมหญิงสาวถึงพูดแบบนั้น แต่ยังไม่ทันที่ผู้ชายคนนั้นจะพูดอะไรต่อ ก็โดน...
"โครมมมมม...!!!" หญิงสาวยกเท้าขวาขึ้นมา ถีบไปที่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างเต็มแรง เท่าที่แรงของเธอจะมีอยู่
"ขอบคุณ" แล้วหญิงสาวก็เดินจากไป ปล่อยให้ผู้ชายที่โดนถีบ นอนเจ็บอยู่ข้างถังขยะที่เขากระเด็นไปชนล้มระเนระนาด ด้วยแรงถีบของหญิงสาว
ย้อนกลับไปเมื่อสามเดือนก่อนหน้านี้ ที่ผับแห่งหนึ่ง
"ขอนั่งด้วยได้รึเปล่าครับ" ชายคนหนึ่งซึ่งมาเที่ยวผับแห่งนี้ และอยู่ในอาการมึนเล็กน้อยเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ มาขอนั่งที่โต๊ะของหญิงสาว
"อ่อ ค่ะ เชิญค่ะ ทำไมเหลืออยู่คนเดียวล่ะคะ" หญิงสาวตอบรับให้ชายคนนั้นนั่งด้วย เพราะตัวของหญิงสาวเองก็ได้สังเกตโต๊ะของกลุ่มชายคนนั้นไว้บ้างแล้ว ว่ามากันหลายคน หน้าตาดีๆกันก็หลายคน จนเริ่มดึกโต๊ะของชายคนนั้นก็เริ่มทะยอยกลับ จนเหลือเพียงสองคน
"กลับกันไปจะหมดแล้วครับ เหลือผมกับเพื่อนแค่สองคน เพื่อนผมไปเข้าห้องน้ำ เหลือผมคนเดียว เลยมาขอนั่งด้วยนี่แหละครับ" ชายคนนั้นอธิบายกับสองสาวที่เขามาขอนั่งที่โต๊ะด้วย
"อ่อ ค่ะ นั่งด้วยกันแปปนึงก็ได้ค่ะ เดี๋ยวก็กลับกันแล้วค่ะ" หญิงสาวบอกกับชายคนที่มาขอนั่งด้วย พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
ชายคนนั้นนั่งคุยกับหญิงสาวทั้งสองคนสักพัก เพื่อนของเขาก็กลับมาจากที่ไปเข้าห้องน้ำ แล้วทั้งสี่คนก็นั่งคุยกัน นั่งดื่มอีกสักพัก ก็แลกเบอร์กันไว้ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ
"เค้กอร่อยจังค่ะพี่ติ๊ก" หญิงสาวบอกกับชายที่พาเธอมากินเค้กราคาแพงที่ร้านหรูบนห้างดัง
"ถ้าอร่อย ปายก็กินให้หมดนะ แล้วจะพามากินอีก" ชายคนนั้นบอกกับหญิงสาวที่เขาชวนมาเดินเที่ยวที่ห้างหรู แล้วก็พามากินเค้กที่แสนอร่อย
หลังจากที่แลกเบอร์กันก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับที่ผับคืนนั้น ติ๊กชายวัย 40 ปลายๆ ก็โทรหาปาย หญิงสาววัย 31 ปลายๆ ในตอนสายๆของวันถัดมา เพื่อชวนไปเดินเที่ยวห้าง และกินข้าวด้วยกัน แน่นอนว่าปายก็ตอบตกลง เพราะเธอก็อายุปาเข้าไปเลข 3 แล้ว ก็ยังโสดอยู่ เมื่อมีคนมาจีบ ก็ย่อมต้องรีบคว้าโอกาสเอาไว้ก่อน
"พี่ติ๊กมาเดินห้างนี้บ่อยเหรอคะ" ปาย ถามพี่ติ๊กก่อนที่จะตักเค้กเข้าปากด้วยความอร่อย
"อ่อ ไม่บ่อยหรอก นานๆจะมาสักทีน่ะ ที่มาก็ไม่ได้มาเดินเล่น หรือซื้ออะไรหรอกนะ แต่มาเจอลูกค้าน่ะ" ติ๊ก อธิบายให้ปายเข้าใจ
"งานแบบพี่ติ๊ก มีนัดลูกค้าที่ห้างแบบนี้ด้วยเหรอ แปลกดีเนอะ" ปาย ทำหน้าสงสัย
"มีสิ ต้องเรียกว่า มีนัดทุกที่เลยก็ว่าได้ ตามแต่ลูกค้าจะสะดวกนัดเราน่ะ" ติ๊ก เป็นสถาปนิกออกแบบบ้าน เลยมีลูกค้านัดคุยเรื่องแบบอยู่บ่อยๆ ตามสถานที่ต่างๆ
"เย็นนี้ ปายมีนัดไปไหนรึเปล่า" ติ๊ก ถามปายที่กำลังเดินดูเสื้อผ้า หลังจากที่ออกมาจากร้านเค้กแล้ว
"ไม่มีค่ะ ทำไมเหรอคะ" ปาย หันมาถามพี่ติ๊ก
"งั้นเย็นนี้ เราไปกินข้าวกันต่อนะ" ติ๊ก ชวนปายให้อยู่ด้วยกันทั้งวัน เพื่อไปกินข้าวเย็นกันต่อ
"ก็ได้ค่ะ" ปาย ตอบตกลง เพราะเธอก็ไม่มีนัดกับใครที่ไหน แล้วก็ดีซะอีกจะได้พัฒนาความสัมพันธ์ อายุเริ่มเยอะแล้ว จะได้รีบๆมีคู่ชีวิตสักที
"น้องปายอย่าทิ้งไอ้ติ๊กมันนะ สงสารมัน ดูมันสิอายุจะ 41 ละ ยังไม่มีครอบครัวสักที แฟนเก่ามันก็โดนแย่งไป พี่ล่ะโคตรสงสารมันเลย...นะน้องปายนะ อย่าทิ้งมันนะ รีบๆแต่งเลยละกัน สิ้นปีนี้แต่งเลย" กอล์ฟ เพื่อนสนิทของติ๊กพูดขึ้นในวงข้าวเย็นที่ร้านลาบแห่งหนึ่ง ซึ่งติ๊กพาปายมากินข้าวเย็นด้วยนั่นเอง
ที่ร้านลาบแห่งนี้ คือร้านประจำของกลุ่มเพื่อนติ๊ก แล้วในวันนี้ติ๊กก็พาปายมาด้วย เหมือนกับเป็นการเปิดตัวของปายก็ว่าได้ ซึ่งจริงๆแล้ว ปายก็ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก เพราะพึ่งรู้จักกันเมื่อคืน แต่พี่ติ๊กดันพามาเปิดตัวซะแล้ว แต่จะถอยตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว เพราะถลำมาพอตัวแล้ว
"ปายไม่รู้ว่า ใครจะทิ้งใครน่ะสิพี่กอล์ฟ เพราะปายก็ใช่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่ดีเลิศเลอ จนพี่ติ๊กทิ้งไม่ลงนะ" ปาย ตอบพี่กอล์ฟ ที่อยู่ในอาการมึนๆเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
"ไอ้กอล์ฟ แกก็พูดเกินไป อย่าไปกดดันน้องปายเค้าสิวะ" ติ๊ก มีบทขึ้นในวงข้าวเย็นที่นั่งกินกันอยู่ร่วม 10 คน เพื่อเบรคเพื่อนของตัวเอง กลัวจะไปสร้างความกดดันให้ปาย
หลังจากวันนั้นมาได้ราวๆสองอาทิตย์ ติ๊กก็พาปายไปเที่ยวบ้านของเขา ซึ่งที่บ้านของเขาจริงๆแล้วคือ โฮมออฟฟิต ชั้นล่างคือ ที่ทำงาน ส่วนชั้นบนคือ ที่พัก โฮมออฟฟิตแห่งนี้กลางวันจะมีคนมาทำงานหลายคน ส่วนกลางคืนจะมีเพียงแต่ติ๊กคนเดียวที่พักอยู่ที่นี่
ความสัมพันธ์ของปายกับพี่ติ๊กพัฒนาไปค่อนข้างเร็ว ผ่านไปหนึ่งเดือน ปายก็เริ่มขนเสื้อผ้า และของใช้ส่วนตัวมาไว้ที่บ้านพี่ติ๊กบ้างแล้ว เพราะจะแวะมานอนที่บ้านพี่ติ๊กบ้าง ตามแต่จะสะดวก จนปายแอบวาดฝันถึงอนาคตกับพี่ติ๊กบ้างแล้ว
"แพร ฉันว่ามันเริ่มมีอะไรแปลกๆแล้วล่ะ ไลน์ไปก็ไม่อ่าน หรือบางทีอ่านแล้ว แต่ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่ค่อยรับ หรือถ้ารับก็บอกงานยุ่ง แล้วรีบวาง" ปาย โทรไปปรึกษากับเพื่อนสาวที่ชื่อแพร ถึงความเปลี่ยนแปลงไปของพี่ติ๊ก
"พี่ติ๊กเค้ามีใครรึเปล่า เธอลองสืบดูดีๆนะ เพราะฉันว่ามันก็แปลกไปจริงๆแหละ" แพร เป็นห่วงเพื่อนมาก เพราะดูเหมือนจะไปได้ดี แต่ทำไมอยู่ๆ ถึงมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้
"แต่เท่าที่ฉันสังเกตพี่ติ๊ก เค้าก็ไม่เคยนอกใจฉันนะ ไปไหนมาไหนก็พาฉันไปด้วยตลอดเลย จะมีเปลี่ยนไปบ้างก็อย่างที่บอกนั่นแหละ" ปาย อธิบายให้เพื่อนฟัง
"มันก็ไม่แน่นะเธอ ตอนอยู่ด้วยกันเค้าก็ดีแหละ แต่พอห่างกัน ต่างคนต่างทำงาน เธอไลน์ไปหา โทรไปหา เค้าก็ไม่ค่อยสนใจเลย มันก็แปลกๆอยู่นะ" แพร พยายามจะให้เพื่อนสืบหาสาเหตุของความเปลี่ยนแปลง
"อืม...มันก็จริงของเธอนะ งั้นฉันว่าฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ" ปาย เริ่มคิดแผนการสืบหาสาเหตุของความเปลี่ยนแปลง
"อะไรของพี่เนี่ยพี่ติ๊ก นัดสี่โมงเย็น โผล่มาสี่ทุ่ม ไลน์ไปก็อ่าน แต่ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ มันคืออะไร" ปาย ระเบิดอารมณ์โกรธใส่พี่ติ๊ก ที่นัดจะมารับพาไปกินข้าวตอนสี่โมง แต่โผล่มาจริงๆปาเข้าไปสี่ทุ่ม แถมยังติดต่อไม่ได้อีก
"พี่ขอโทษ พอดีไปบ้านลูกค้าน่ะสิ คุยงานกันยาวเลย เครียดด้วย เลยไม่ได้ไลน์ หรือโทรบอกปายเลย" ติ๊ก อธิบายเพื่อให้ปายหายโกรธ
"อย่าให้มีอีกนะพี่ติ๊ก ปายไม่ชอบ นัดต้องเป็นนัดสิ ถ้าคิดว่านัดแล้วทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องนัดนะ" ปาย อารมณ์เย็นลง แต่ก็ยังมีโมโหอยู่
"ตกลงๆ พี่จะพยายามทำเรื่องนี้ให้ดีขึ้นนะ แต่ตอนนี้พี่ขอโทษนะ เราไปกินข้าวกันนะ" ติ๊ก ขอโทษปาย แล้วก็พาปายไปกินข้าวได้สำเร็จ หลังจากใช้เวลาง้ออยู่ราวครึ่งชั่วโมง
"อะไรของพี่เนี่ยพี่ติ๊ก บอกจะมาหาสี่ทุ่ม แล้วนี่มันกี่โมงแล้วพี่ ตีสี่แล้วนะ แล้วพี่จะมาทำไม ไปๆ ไปเลย กลับบ้านของพี่ไปเลย" ปาย ต้องเจอเหตุการณ์ผิดนัดเป็นครั้งที่สองในรอบสองเดือนที่คบกับพี่ติ๊ก ทำให้ตอนนี้ปายโกรธอย่างมาก
"พี่ขอโทษ พอดีติดลมไปหน่อย ไอ้กอล์ฟน่ะสิ ชวนกินต่อไม่ยอมให้พี่กลับสักที นี่ก็ตีสี่แล้ว พี่ขอนอนที่ห้องปายก่อนละกัน พอสว่างพี่ค่อยกลับ" ติ๊ก อธิบายให้ปายฟัง แล้วก็ขอนอนพักที่ห้องปาย เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดไม่ต้องทำงาน
"พี่จะนอนที่นี่ พี่ก็นอนไป ปายจะไปนอนบ้านเพื่อน" ปาย อยู่ในอารมณ์โกรธอย่างมาก เดินออกจากห้องของตัวเองไป เพื่อไปนอนที่บ้านเพื่อน แล้วจะปล่อยให้พี่ติ๊กนอนที่ห้องของตัวเองไปคนเดียว
"ไม่เอาน่า......" ติ๊ก ใช้ความพยายามขอโทษ และง้อปายให้ยกโทษให้ราวๆครึ่งชั่วโมง จึงประสบความสำเร็จ
"พี่กอล์ฟ นี่ปายนะ เมื่อคืนพี่กอล์ฟไปกินเหล้ากับพี่ติ๊กที่ไหน แล้วกลับกันกี่โมง" เช้าวันต่อมา ระหว่างที่พี่ติ๊กยังคงนอนหลับอยู่ ปายก็ได้โทรไปหาพี่กอล์ฟ เพื่อสืบหาความจริงบางอย่าง
"หือ เมื่อคืนเหรอ...เมื่อคืนพี่ไม่ได้ไปไหนนะ พี่ไม่สบาย อยู่บ้านทั้งคืนเลย ไอ้ติ๊กมันบอกว่าไปกับพี่เหรอ" กอล์ฟ เกิดความสงสัย
"อ้าว นั่นไง พี่ติ๊กโกหกสินะ......" แล้วปายก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้พี่กอล์ฟฟัง ซึ่งกอล์ฟที่เป็นเพื่อนสนิทของติ๊ก ก็แทบจะไม่เชื่อว่าเพื่อนสนิทของตัวเองจะทำอะไรแบบนั้น
"พี่ติ๊ก...ปายขอถีบพี่สักทีจะได้รึเปล่า" ปาย ที่อยู่ในอารมณ์โกรธ และเสียใจในเวลาเดียวกัน พูดกับพี่ติ๊กที่ยืนคุยกับเธออยู่
"หือ อะไรนะ..." ติ๊ก ทำท่าทางมึนงง ว่าทำไมปายถึงพูดแบบนั้น แต่ยังไม่ทันที่ติ๊กจะพูดอะไรต่อ ก็โดน...
"โครมมมมม...!!!" ปาย ยกเท้าขวาขึ้นมา ถีบไปที่พี่ติ๊กอย่างเต็มแรง เท่าที่แรงของเธอจะมีอยู่
"ขอบคุณ" แล้วปายก็เดินจากไป ปล่อยให้พี่ติ๊ก นอนเจ็บอยู่ข้างถังขยะที่เขากระเด็นไปชนล้มระเนระนาด ด้วยแรงถีบของปาย
"อูย...อะไรกันเนี่ย อยู่ๆปายมาถีบฉันทำไมเนี่ยไอ้กอล์ฟ" ติ๊ก พูดกับเพื่อนที่เข้ามาช่วยประคองให้ลุกขึ้นจากกองถังขยะ
"ก็แกมันเลวเองนี่หว่าไอ้ติ๊ก สมควรโดนแล้ว ไปหลอกน้องเค้าซะขนาดนั้น" กอล์ฟ พูดหน้าตายบอกติ๊ก
"หลอกอะไร ยังไง แกว่ามาสิ ดูเหมือนแกจะรู้เรื่องนะ" ติ๊ก ลุกขึ้นมาได้สำเร็จ ก็เกิดความสงสัยในคำพูดของเพื่อน
"ก็ที่แกไปหลอกให้น้องเค้ามีความหวังไง หลอกแม้กระทั่งเพื่อนสนิทของแกอย่างฉันด้วย หลอกให้น้องเค้าเข้ามาในชีวิตของแก เพื่อให้น้องเค้าเป็นเครื่องมือพิสูจน์ความรักของแกกับ...เจ้านายสาวของแกเนี่ย เลวจริงๆเลยแกเนี่ย วิธีพิสูจน์ความรักมีตั้งเยอะตั้งแยะไม่ใช้ มาใช้ความรัก ความหวัง แล้วก็อนาคตของผู้หญิงคนหนึ่งมาล้อเล่น โถ่...ไอ้เพื่อนเลว ดีนะที่น้องเค้าไหวตัวทัน ปล่อยให้แกหลอกได้แค่สามเดือนกว่าๆ ไม่งั้นก็คงจะเจ็บมากกว่านี้ แล้วฉันที่เป็นเพื่อนสนิทของแก ก็คงโดนแกหลอกไปอีกนานด้วย" กอล์ฟ ร่ายยาวจนติ๊กอึ้ง
"แล้วปายรู้ความลับของเราได้ยังไงล่ะเนี่ย" ติ๊ก บ่นพึมพำคนเดียวเบาๆ แต่บังเอิญว่ากอล์ฟดันหูดี ได้ยินเข้า
"ก็แกทำตัวมีพิรุธเองนี่ ไลน์ก็ไม่ค่อยสนใจ โทรศัพท์ก็ไม่ค่อยสนใจ ผิดนัดบ่อยอีก น้องเค้าเลยเปิดดูโทรศัพท์ของแกไง ทั้งสายโทรเข้า โทรออก ทั้งไลน์ ทั้งไอดีเกม ไอดีต่างๆ จนรู้ความจริงทุกอย่าง แล้วขอบอกนะว่า น้องเค้าโทรไปคุยกับเจ้านายสาวของแกเรียบร้อยแล้วด้วย" กอล์ฟ พูดจบ ก็เดินจากไป
"โอ้ว...ม่ายยยยย..." ติ๊ก ที่ลุกขึ้นมายืนได้แล้ว ทรุดตัวลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง แล้วก็ล้มลงไปนอนกับกองถึงขยะอีกจนได้ ชายวัย 40 ปลายๆ ที่คิดทำชั่วล้อเล่นกับความรักของหญิงสาวคนหนึ่ง เพื่อให้ได้มาซึ่งความรักของหญิงสาวที่เขาหมายปอง ผลกรรมที่ได้รับ ช่างรุนแรงเหลือเกิน แบบนี้เขาก็คงต้องโสดไปอีกนาน หรือไม่ก็อาจจะ...ตลอดชีวิต
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น