เมื่อมีหน้าบ้าน...ก็ต้องมีหลังบ้าน (ภาค 4)
มาถึงภาคสุดท้ายที่เป็นภาคที่ผมคิดว่า มันน่าจะเขียนยากที่สุด เพราะคำว่า ไลฟ์สไตล์มันค่อนข้างจะกว้างมาก จนผมไม่รู้จะเขียนยังไงดี แต่ถึงยังไงมันก็ต้องเขียนล่ะครับ สั้นๆก็ยังดี เอาเป็นว่าผมขอแยกไลฟ์สไตล์ออกเป็น 2 ส่วนก็แล้วกันนะครับ ส่วนแรกคือ สิ่งที่มองไม่เห็น หรือจิตใจ และความคิด ส่วนที่สองคือ สิ่งที่มองเห็น หรือภาพลักษณ์ และการกระทำก็แล้วกันนะครับ
มาเริ่มกันเลยกับส่วนแรก จิตใจ และความคิดภายใน แน่นอนว่าผมต้องจิตใจดี ถ้าไม่ดีป่านนี้ติดคุกไปแล้ว (คดีขโมยขนมจีน กับขวดน้ำปลา) ผมค่อนข้างจะมองโลกในแง่ดีครับ ไม่ว่าเรื่องนั้นมันจะร้ายยังไง ก็จะพยายามมองในแง่ดีไว้ก่อน เพราะการมองโลกในแง่ดี มันช่วยในเรื่องสภาพจิตใจอย่างมากเลยครับ มันทำให้จิตใจเบิกบานสดใส ยิ้มสู้ได้กับทุกปัญหา แต่มันก็ต้องมีบ้างบางเรื่องล่ะครับ ที่ทำให้ต้องมองโลกในแง่ร้าย จนทำให้จิตใจห่อเหี่ยว (ผมก็คนเนอะ มีรัก โลภ โกรธ หลงเป็นธรรมดา มีกิเลสอยู่ในตัวก็ไม่น้อย)
ผมเป็นคนที่ค่อนข้างจะคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเองนะครับ เรื่องอะไรที่ต้องทำหลายๆคนตามที่สาธารณะ ผมมักจะให้คนอื่นทำก่อน ได้ก่อน เช่น ต่อแถวกินข้าว ถ้าเดินมาพร้อมๆกัน ผมก็จะให้คนที่เดินมาพร้อมกัน ยืนหน้าผมเลย หรือไปซื้อของสักชิ้น แล้วมันเหลือชิ้นเดียว ถึงผมจะไปถึงของชิ้นนั้นก่อน แต่ผมก็ยอมสละของชิ้นนั้นให้คนอื่นที่มาทีหลังได้ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เห็นแก่ตัวเลยนะครับ เรื่องเห็นแก่ตัวผมก็มี แต่ผมไม่บอกหรอก (ถ้าอยากให้บอก ก็อมลูกปลาวาฬมาขอร้องสิ)
เรื่องความประหยัดเข้าขั้นงก ผมก็ไม่น้อยหน้าใครนะครับ ผมได้นิสัยนี้มาจากทางแม่แน่นอนครับ เพราะผมมองไม่เห็นความประหยัดจากทางพ่อเลย (แอบนินทาพ่อ จะบาปมั้ยล่ะเนี่ย) ผมสามารถอยู่ได้ทั้งเดือนด้วยเงินเพียง 2,400 บาท (นับเฉพาะค่ากินเท่านั้นนะครับ) โดยกินเพียงวันละ 80 บาทนั่นเอง เช้า-เที่ยง มื้อละ 30 บาท ส่วนมื้อเย็นก็ 20 บาท แน่ะ ทำหน้าไม่เชื่อล่ะสิ ผมจะบอกว่าผมทำมาแล้วนะครับ แล้วที่ต้องประหยัด หรืองกขนาดนั้นก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เพราะหนี้สินมันเยอะเกิน เยอะจนต้องกินแบบนั้นแหละ (หนี้สินแทบจะทั้งหมด ส่วนมากมาจากพ่อครับ แล้วก็มาจากความผิดพลาดทางด้านธุรกิจของผมกับน้องด้วย แต่ก็อย่างว่าล่ะเนอะ พ่อขอก็ต้องให้ล่ะครับ ถึงไม่มีก็ต้องหาให้ ก็พ่อนี่หน่า ไม่ใช่ใครอื่นไกลที่ไหน)
อะไรอีกดีล่ะ ไลฟ์สไตล์ภายในเนี่ย บอกแล้วว่าเขียนยาก อืม...เอาเป็นสรุปแบบหัวข้อสั้นๆละกันเนอะ ผมเนี่ยเคยมีคนเรียกว่า เจ้าชู้ ปลิ้นปล้อน กะล่อน ตอแหล แล้วหลังๆมามีเพิ่มมาอีก 3 อย่างคือ หื่น โรคจิต บ้ากาม ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง มาจากไหน ทั้งๆที่ผมออกจะเป็นคนดี (หรือเราจะมองตัวเองผิดไป)
ผมเป็นคนใจเย็น โกรธยากหายง่าย เป็นคนสบายๆกับความคิดเห็นของคนอื่น (จริงๆใช้คำว่า ช่างมัน เพื่อให้สบายๆ ผ่านๆไป) พอละ คิดไม่ออก ไม่รู้จะเขียนอะไร ไปเขียนไลฟ์สไตล์ภายนอกดีกว่า
ไลฟ์สไตล์ด้านภาพลักษณ์ และการกระทำก็ไม่ได้เขียนง่ายเลย เขียนยากพอๆกัน ผมขอเริ่มง่ายๆที่การแต่งตัวก่อนก็แล้วกัน การแต่งตัวของผมก็ง่ายมากๆ เสื้อผ้าอะไรที่ใส่ได้โดยไม่ต้องรีดนั่นแหละครับ แนวของผมล่ะ เสื้อยืด เกงขาสั้น เกงยีนส์ รองเท้าแตะ นี่แหละแนวของผมเลย พวกเสื้อเชิ้ต เสื้อสูท กางเกงสแลค หรือที่มันดูไฮโซๆ ต้องรีดทุกครั้งก่อนจะใส่ ไปไกลๆผมเลย
ผมจะไม่ค่อยใส่ใจในการบำรุง หรือดูแลผิวหน้า ผิวกายสักเท่าไหร่ ล้างหน้าด้วยโฟมอยู่นะ แต่ก็ไม่ได้ทาครีมบำรุงอะไรหลังจากนั้นเลย ผิวกายก็เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่หน้าหนาว อย่าหวังว่าผมจะทาโลชั่น น้ำหอมนี่ก็ไม่เคยฉีดหรอก ตกเย็นทีไร กลิ่นเต่าแรงทุกที (โรลออนมันละลายหายไปไหนก็ไม่รู้มัน)
เป็นคนที่ค่อนข้างจะเรียบร้อย จัดของค่อนข้างจะเป็นระเบียบ แต่เป็นคนที่ไม่ค่อยสะอาด ห้องจะมีระเบียบมาก อะไรอยู่ตรงไหนจะหาเจอได้ง่ายๆ แต่ฝุ่นก็จะเยอะมากเหมือนกัน
ไม่ค่อยเรื่องมากเรื่องการกิน เป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย มีอะไรก็กินได้ ถ้ามาถามผมว่า ของที่กินอยู่เนี่ย อร่อยมั้ย ผมจะตอบไม่ได้ เพราะของที่ผมกินถึงมันจะจืดชืด ไม่ปรุงรสเข้มๆ แต่ผมก็กินได้ เลยไม่สามารถบอกคนอื่นได้ว่า ของที่กินอยู่เนี่ยมันอร่อยมั้ย แต่จะมีข้อยกเว้นอยู่ว่า ถ้าของที่กินอยู่เนี่ย มันไม่อร่อย หรือกินไม่ไหวจริงๆ นั่นแหละผมถึงจะบอกได้ว่า มันไม่อร่อย อย่าไปเสี่ยงกินเลย
ไม่ชอบงานสังคม เพราะไม่ชอบแต่งตัว เลยพาลไม่ชอบงานสังคมไปด้วย งานแต่ง งานขึ้นบ้านใหม่ งานวันเกิด งานบลาๆๆๆ ล้วนแต่ต้องแต่งตัวให้ดี แล้วผมไม่ค่อยมีหรอกนะชุดดีๆ ไว้ใส่ไปงาน เลยไม่ชอบงานสังคมมันซะเลย
เฮ้อ บอกแล้วว่าภาคไลฟ์สไตล์มันเขียนยาก ไม่รู้จะเขียนอะไรแล้วเนี่ย งั้นขอสรุปเลยละกัน...
ผมเนี่ย เป็นคนใจเย็น โกรธยากหายง่าย ชอบอยู่คนเดียว อารมณ์ดียิ้มง่าย แต่ไม่ใช่คนตลกนะ ชอบปิดทองหลังพระ กินง่ายอยู่ง่าย มีระเบียบแต่สกปรก พูดน้อยชอบฟังเป็นส่วนใหญ่ ไม่ชอบแต่งตัว ปากหมาใจดี อืม...คิดไม่ออกละ พอละ จบดีกว่า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น