ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

ตอนที่ 153 (บทความ) _ สาวรับงาน กับเส้นทางชีวิตที่พลิกผันจนมาถึงจุดนี้

สาวรับงาน กับเส้นทางชีวิตที่พลิกผันจนมาถึงจุดนี้
29 ตุลาคม 2562

       ชีวิตคนเราที่เกิดมานั้น จะมีอยู่ 1 สิ่งที่มีเท่ากันเลยก็คือ เวลา เพราะทุกคนจะมีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากัน แต่อย่างอื่นอีกมากมายนั้นล้วนไม่เท่ากัน เช่น หน้าตา ความสูง น้ำหนัก ฐานะทางบ้าน และอื่นๆอีกมากมาย รวมไปถึงโชคชะตาชีวิต หรือที่เรียกว่า ดวง

       เรื่องราวที่จะได้อ่านต่อไปนี้ คือเรื่องราวของน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมได้รู้จัก และก็ได้พูดคุยกันพอสมควร ซึ่งเรื่องราวอาจจะดูเหลือเชื่อเหมือนละคร หรือนิยายที่แต่งขึ้นมา แต่ก็อย่าลืมว่าละครมันก็เอาเรื่องราวมาจากชีวิตจริงด้วยเหมือนกัน

       เรื่องราวที่มาของการขายรูปโป๊ ขายคลิปโป๊ของตัวเอง การเป็นพริตตี้ การรับงานเดี่ยว รวมไปถึงการรับงานสวิง เรียกได้ว่าเป็นงานที่สังคมค่อนข้างยังไม่เปิดใจ เปิดกว้างยอมรับสักเท่าไหร่ แต่น้องก็มาถึงจุดนี้เพราะมีสาเหตุ และเหตุผลที่น่าสนใจเลยทีเดียว ซึ่งเรื่องราวของน้องก็เป็นเพียง 1 เรื่องราวในสาเหตุ และเหตุผลอีกมากมาย ที่ทำให้ทุกวันนี้มีสาวๆวนเวียนอยู่ในโลกของการรับงานเพิ่มขึ้นอีกมากมาย บางคนก็อาจจะมีสาเหตุแบบเรื่องราวของน้อง แต่ก็อาจจะมีอีกหลายๆคนที่ตั้งใจโดดเข้ามาทำงานนี้โดยสมัครใจ

       โดยน้องได้แชร์ประสบการณ์ไว้ดังนี้...

       มีคนถามเกี่ยวกับเรื่องของเรา เราจะมาเล่า เรื่องราวก่อนที่จะมาเป็นเราในทุกวันนี้ ก่อนที่เราจะเริ่มขาย มันมีอะไรมากกว่านั้นเยอะ ใครที่มีลูกสาว-หลานสาวก็ควรดูไว้ เลี้ยงพวกเขาดีๆ อย่าปล่อยให้อยู่บ้านคนเดียว หรืออยู่กับผู้ชายตามลำพัง บางทีอาจเป็นคนใกล้ตัว พี่ น้า อา ลุง จิตใจคนถ้าเหมือนสัตว์ มันก็คือ สัตว์

       การโดนคนในครอบครัวล่วงละเมิดทางเพศ มันน่าอาย น่าเสียใจ รู้สึกเจ็บปวด ตอนนั้น 6 ขวบ แต่เรื่องมันก็เหมือนเกิดขึ้นเมื่อวานทุกวัน เราแอบพ่อแม่ร้องไห้บนห้องทุกทีที่มันเดินผ่านมาที่บ้าน โดยคนๆนั้นคือ ตา (ซึ่งเป็นเพื่อนของตาแท้ๆเรา ไม่ใช่ตาแท้ๆนะ) จับจิ๋ม กัดหัวนม เราวิ่งหนีทัน และไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร

       โตมาอีกนิด อายุ 10 ขวบ บ้านเราเกี่ยวข้าว มีพวกคนที่พ่อจ้างมา มาช่วยกันเกี่ยวข้าว ตกเย็นก็กินเหล้าสังสรรค์ เราโดนลุงข้างบ้านที่มาช่วยพ่อที่เมาแล้วเรียก เราเดินไปหาด้วยความเป็นเด็ก เราเดินเข้าไปลุงจับเราจูบปาก บีบนมเรา จับจิ๋มเราต่อหน้าคนนับสิบ คนที่้เป็นญาติกันไม่มีใครช่วยเราสักคน เราวิ่งหนีขึ้นบ้าน ล็อกประตู คืนนั้นเราแอบเอาผ้าขนหนูปิดปาก ปิดจมูก เช็ดน้ำมูกและน้ำตา เรานอนไม่หลับ และร้องไห้ทั้งคืน และกลั้นเสียงไว้ทั้งคืนไม่ให้ใครรู้ เราเสียใจ และอาย และรู้สึกว่าตัวเองด่างพร้อย

       จนอายุ 15 อยากมีแฟน ก็ให้เขาเปิดซิง เพราะอยากลบความด่างพร้อย อยากมีที่พึ่งทางใจ แต่พอมีแฟน ไอ้เหี้ยเย็ดแล้วนอกใจ ไปเย็ดเด็กที่เรียนอาชีวะด้วยกัน เหมือนโดนแทงซ้ำเป็นสิบๆแผล จนเข้ามหาลัยก็ไม่เคยลืมเรื่องที่เกิดขึ้น บางคืนก็ฝันร้าย และลุกมาร้องไห้ตอนดึกๆ กับเรื่องเดิมๆ ตอนที่โดนตาลุงแก่ๆจูบปาก กัดหัวนม จับตรงจิ๋ม

       จนมามีแฟนอีกครั้ง พ่อแม่ส่งเงินมา ไม่ให้เงินมันก็โดนไถ โดนตบตีจนเอวช้ำ มานั่งเรียนระบม หนีออกมาได้ตอนที่เรียนจบละย้ายหอ เดินออกมากลางคืน 7 กิโลไม่เคยลืม เราเป็นคนรักเดียวใจเดียว เจอผู้ชายจนก็ตบตีไถเงิน เจอผู้ชายมีเงินก็เที่ยวผู้หญิง โดยรวมแล้วเหี้ย ไม่เคยเจอดีๆเลย (ชีวิตของคนเรามันต่างกันจริงๆนะครับ แล้วเรื่องราวชีวิตรักที่แย่ๆแบบนี้ มันก็มีอยู่จริงๆนะครับ เพราะเรื่องราวของน้องคนนี้ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่องราวที่ผมได้รับรู้มาจากผู้หญิงอีกหลายๆคน บางคนโดนทำร้ายร่างกายปางตายเลยก็มีนะครับ คนที่มีรักดีๆ รักที่อบอุ่น จะไม่มีทางเข้าใจเลยล่ะ)

       เมื่อ 3 ปีก่อน เราร้องไห้หนักมาก เพื่อนเราที่รับงานอยู่เข้ามากอดเรา เราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง เพื่อนคนนั้นบอกเราว่า "อย่าร้องไห้ และอย่าให้ใครมาเอาฟรีอีก" เราเลยตัดสินใจจะไม่มีแฟนอีก เพื่อนชวนไปทำพริตตี้ด้วยกัน ชวนไปรับงานเดี่ยว เริ่มรับงานสวิงจนไม่กลัว และเริ่มขายรูปโป๊ คลิปโป๊ของตัวเอง เรารับงาน ได้เงิน ส่งเงินค่าน้ำค่าไฟให้ที่บ้าน ค่ากินให้น้องไปโรงเรียน ก็แฟร์ดี เราไม่จำเป็นต้องมีใคร เราเลยทำแบบนี้ เลือกที่จะทำ

       เรื่องลูกค้าก็มีหลายรูปแบบ อายุตั้งแต่ 18 จนถึง 76 ก็มี บางคนดี บางคนร้าย รุนแรง กัดหัวนมจนเป็นแผล เราเรียนรู้งาน เป็นงาน และถึงวันนี้เราไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกแล้ว ก็ดีแล้วนิ รับงานได้ ทำงานได้ (น้องมีงานประจำทำอยู่นะครับ รับงานคืองานเสริม) มีเงินส่งที่บ้าน มีเลี้ยงตัวเอง

       เราว่า การที่มาเป็นโสเภณี เป็นกะหรี่แล้วได้เงิน ก็ยังดีกว่าการที่ไปให้พวกมันกระทำฟรีๆ ให้มันเย็ดแบบฟรีๆ และแถมนอกใจ ไม่เคยเป็นที่พึ่งทางใจอะไรได้เลย เรายอมเป็นกะหรี่จะดูมีค่ากว่าเป็นเมียพวกมัน เราไม่มีอะไรจะเสีย เราควรจะมีจูบแรกที่ดี มีรักที่ดีๆแบบคนทั่วไป แต่มันไม่มีอยู่จริง (สัมผัสได้ถึงความแค้นที่ฝังลึกอยู่ในจิตใจของน้อง)

       มีคนนินทาด่าว่าก็ไม่สน เราเต็มใจเป็นแบบนี้ และมีความสุขดี ถ้าได้เห็นแม่พี่น้องมีเงินกิน มีเงินใช้จ่ายจากเรา...จบแล้วครับ เรื่องราวจากคำบอกเล่าของน้อง

       อ่านจบแล้วเชื่อว่าหลายๆคนคงจะคิดว่า นี่เรื่องจริง หรือเรื่องแต่ง แล้วเรื่องที่มารับงานก็ไม่น่าเกียวกับเรื่องราวในวัยเด็กตรงไหนเลย มันน่าจะแค่เรื่องมีแฟน แล้วเจ็บช้ำมามากกว่า เอาเป็นว่าไม่มีใครรู้เรื่องนี้ได้ดีนอกจากตัวของน้องเองนะครับ เราไม่ไปตัดสินน้องเนาะ

       หลายๆคนอาจจะบอกอีกว่า ก็ไม่น่าต้องมาทำแบบนี้ก็ได้นี่ อย่างอื่นมีให้ทำเยอะแยะ ทำไมไม่ไปทำ แต่ก็นะ ผมคิดว่าถึงจุดๆนี้แล้ว เราควรเปิดใจ ยอมรับ และเคารพในสิ่งที่น้องเขาเลือก จะดีกว่าที่เราจะไปบอกว่าควรทำอย่างโน้น อย่างนี้ แต่ก็ได้แค่แนะนำว่า "ควรทำ" แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากพูด ชีวิตน้องเขาเลือกแบบนี้แล้ว แม้จะไม่เห็นด้วย แม้จะไม่สนับสนุน แต่ก็ไม่ควรไปห้าม หรือขอให้หยุด เพราะนี่คือทางเดินของน้องเขาที่เลือกแล้ว เราไปกำหนดทางเดินให้น้องเขาไม่ได้หรอก

       ปล1. โลกไม่ได้สวยทุกที่ และก็ไม่ได้มืดดำไปทุกที่ คนที่โลกสวยก็มีสิทธิ์ไปที่มืดดำ เช่นกันว่าคนที่มืดดำก็มีสิทธิ์ไปที่โลกสวยด้วยเช่นกัน

       ปล2. งานที่น้องทำก็ไม่ได้ทำให้ใครต้องเดือดร้อน แค่สังคมยังไม่เปิดกว้างเท่านั้นเอง

       ปล3. ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น น้องยอมรับเอง และจะแก้ปัญหาเอง ไม่ต้องเดือดร้อนแทนน้องกันนะครับ.

       ปล4. ในอนาคตข้างหน้า ก็หวังว่าน้องจะได้เจอคนดีๆ มีครอบครัวที่อบอุ่นนะครับ

ขอบคุณครับ
ต.ต้น

ความคิดเห็น