เห็นข่าวสองนักแบดมินตันของไทย ไปมีเรื่องชกต่อยกันโชว์คนดูทั้งโลกในการแข่งขัน “แคนนาดา โอเพ่น 2013” แล้ว ก็รู้สึกเสียใจไม่น้อยที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ทำให้ชื่อเสียงของนักกีฬาไทยเสียหายจนได้
จากเหตุการณ์ดังกล่าว ผมไม่ขอสืบสาวราวเรื่องว่าเกิดจากอะไร และต่อจากนี้ไปนักแบดมินตันทั้งสองคนจะเจออะไรบ้างนะครับ เพราะผมคงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนักข่าวในการนำเสนอข่าว และผมก็จะดูข่าวก็พอ
แต่สิ่งที่ผมจะเขียนถึงก็คือ การใช้อารมณ์ในการแข่งขันครับ ในกรณีของสองนักแบดมินตันของเรานั้น อาจะไม่เกี่ยวกับอารมณ์ในการแข่งขันมากนัก แต่อาจจะเกี่ยวกับเรื่องบาดหมางส่วนตัว เพราะจากข่าวเห็นว่า แค่เริ่มแต้มแรก ก็โดนกรรมการตักเตือนกันซะแล้ว
หากเหตุการณ์มีเรื่องชกต่อยกันในครั้งนี้ ไม่ใช่คนไทยด้วยกันล่ะ เรื่องคงจะบานปลายมากกว่านี้ก็เป็นได้ แต่ก็เหตุการณ์แบบนั้นก็คงเกิดขึ้นได้ยาก เพราะนักกีฬาทุกคนล้วนแต่ถูกปลูกฝั่งน้ำใจนักกีฬามาแล้วเป็นอย่างดี
จะมีกีฬาอยู่ไม่กี่ประเภทหรอกครับ ที่มีเรื่องชกต่อยกันบ่อยๆ แต่ที่เห็นได้ชัดเจนเลยก็คือ ฟุตบอลนั่นเอง กีฬาฟุตบอลนั้นมีการกระทบกระทั่งกันอยู่ตลอดเกม ก็ไม่แปลกอะไรถ้าจะมีเรื่องชกต่อยกันเพราะฟิวส์ขาด
แต่นักฟุตบอลของไทยก็แปลกเหลือเกิน ชอบมีเรื่องกันอยู่บ่อยๆ จนบางทีผมอยากเห็นฟุตบอลไทยได้ไปเตะบอลโลกจริงๆสักที แล้วให้ไปสอนมวยไทยให้กับทีมชาติอื่นๆจังเลย ไหนใครว่าคนไทยอารมณ์ดีไง นิดๆหน่อยๆก็สอนมวยกันซะแล้ว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น