ครั้งนี้จะขอเขียนถึงความเป็นไทย ที่เกี่ยวกับศิลปะและวัฒนธรรมไทยแบบกว้างๆก่อนนะครับ
การที่เราเกิดบนแผ่นดินไทย อยู่กับศิลปะและวัฒนธรรมไทยมาตั้งแต่จำความได้ บางทีมันก็ทำให้เราเกิดความชา กับสิ่งที่เจอมาตลอด บางคนก็ถึงขึ้นเบื่อกันเลยก็มี แต่ไม่ว่าจะชินชาหรือจะเบื่อยังไง ศิลปะและวัฒนธรรมไทยก็จะยังคงอยู่รอบตัวของเราไปจนตาย
หลายคนเกิดอาการตื่นตา ตื่นใจ กับศิลปะและวัฒนธรรมของต่างชาติที่ได้พบเจอ เกิดความประทับใจ ติดตาม ค้นคว้า จนเกิดอาการหลงรักศิลปะและวัฒนธรรมเหล่านั้น จนเมื่อมองกลับมาที่ศิลปะและวัฒนธรรมไทย เลยเกิดความรู้สึกว่า ทำไมศิลปะและวัฒนธรรมไทยมันช่างน่าเบื่อ น่าอาย ล้าสมัยยิ่งนัก
ยกตัวอย่างใกล้ตัวในปัจจุบัน เช่น ศิลปะและวัฒนธรรมญี่ปุ่น หรือเกาหลี กับการแต่งตัวในชุดประจำชาติหญิง คนไทยส่วนหนึ่งมักจะมองว่า แต่งแล้วดูดี น่ารัก สวย สีสันสดใส ฯลฯ บางคนชอบมากก็ซื้อไว้ที่บ้าน ใส่อยู่บ้านมันซะเลย แต่พอให้ใส่ชุดประจำชาติไทยบ้าง กลับอิดออด อย่างนั้นอย่างนี้ ใส่แล้วร้อน อึดอัด ใส่ยาก ถอดยาก สีไม่สวย ฯลฯ แล้วแต่อ้างกันไป
หรือจะเป็นศิลปะที่เกี่ยวกับการสร้างบ้าน หรือสถานที่ต่างๆ ก็อย่างเช่น บางทีเราไปเที่ยว หรือดูสารคดีเกี่ยวกับการอนุรักษ์ศิลปะการสร้างบ้าน หรือสถานที่ต่างๆของต่างชาติ เราก็เกิดความชื่นชม เค้ารักษาได้ดี มีความเป็นเอกลักษณ์ น่าเที่ยว น่านำกลับไปใช้ที่บ้านเราบ้าง แต่พอกลับมาที่ศิลปะการสร้างบ้าน หรือสถานที่ต่างๆแบบไทย ก็บ้านทรงไทยนี่แหละครับ เห็นชัดที่สุด หลายคนบอกว่า เชย เดี๋ยวนี้เค้าต้องทรงโมเดิร์น ไม่ต้องไปอนุรักษ์มันหรอก อ้าว...ไหงงั้นล่ะ
แต่ผมก็เชื่อนะครับว่า คนไทยส่วนใหญ่เกินกว่าครึ่งประเทศ มีความรักในศิลปะและวัฒนธรรมไทย แต่แค่ไม่กล้าที่จะแสดงออก เพราะกลัวจะโดนมองว่าเป็นตัวประหลาด เชยๆ ในสายตาของคนทั่วไป
ถ้าเมื่อใดที่คุณกล้าแสดงออก ผมขอชื่นชมคุณในการร่วมอนุรักษ์ศิลปะและวัฒนธรรมไทยนะครับ ก็ไม่แน่ว่าคุณอาจจะเป็นคนจุดประกายความเป็นไทยขึ้นมาในใจของคนไทยด้วยกันก็ได้
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น