12 สิงหาคม ของทุกๆปีคือ วันแม่ เป็นวันที่ลูกๆทุกคนคิดถึงแม่มากกว่าทุกๆวัน เป็นวันที่ใช้แสดงความรักที่มีต่อแม่ กราบแม่ด้วยพวงมาลัยดอกมะลิ หรืออีกหลายๆวิธี ที่แล้วแต่ว่าใครจะใช้แสดงออกว่ารักแม่
สำหรับผู้เขียนเองได้สูญเสียแม่ไป จากอุบัติเหตุรถชน เมื่อปี 2542 ล่วงเลยมาจนบัดนี้ปี 2556 รวมแล้วก็ 14 ปีเข้าไปแล้ว แต่แน่นอนว่าแม่ไม่เคยจางหายไปจากใจ จากความรู้สึก แม่ยังอยู่กับผมเสมอ
ในทุกๆครั้งที่เราเกิดความรู้สึกท้อใจ เหน็ดเหนื่อยกับสิ่งต่างๆรอบกาย การคิดถึงแม่ก็ทำให้เรามีน้ำตา อยากจะคุยกับแม่ อยากอยู่กับแม่ในวงอาหารมื้อเย็น พูดคุยกันธรรมดาๆปกติ แต่เต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใยจากแม่ และพ่อ
แม่ไม่ใช่เพียงผู้ที่ให้กำเนิดเรา ให้ร่างกายแก่เรา แต่แม่คือผู้ที่ให้จิตวิญญาณเรามาด้วย ทุกๆครั้งที่เราคิดจะทำผิด ลองคิดถึงแม่ดูสิ ร่างกายและจิตวิญญาณของเราจะหยุดคิด หยุดทำในสิ่งที่ผิดทันที แต่ถ้าคิดถึงแม่แล้ว แต่ร่างกายและจิตวิญญาณของเราไม่หยุด และได้กระทำสิ่งผิดๆลงไป ผลที่ตามมาก็คือ ทั้งเรา ทั้งพ่อและแม่ ก็ต้องเสียใจนั่นเอง
ถึงแม่จะไม่อยู่กับผมแล้ว แต่แม่ก็ยังทำให้ผมเป็นคนดีได้ โดยแค่คิดถึงแม่ ผมก็ทำผิดไม่ลงแล้ว แต่ก็ทีบ้างที่การกระทำบางอย่าง ไม่ทันได้คิดถึงแม่ ก็ดันทำผิดไปแล้ว แล้วต้องมาคิดเสียใจทีหลัง
สำหรับคนที่ยังมีแม่อยู่ ถ้าได้อยู่ด้วยกัน ก็กินข้าวด้วยกันบ่อยๆนะครับ แล้วความอบอุ่นจะทำให้ “แม่มีความสุข” แต่ถ้าใครอยู่ห่างกับแม่ ไปเรียน ไปทำงานไกลบ้าน ก็โทรหาแม่บ้าง โทรถามว่า กินข้าวกับอะไร แค่สั้นๆแค่นี้ แต่ผมว่า “แม่มีความสุข”แล้ว ที่ได้ยินเสียงลูก ว่าลูกยังสบายดีอยู่
สุดท้ายนี้ ผมเชื่อว่าหลายๆคนอายที่จะพูดว่า “รักแม่” รวมถึงผมด้วย ที่ไม่เคยพูดเลยสักครั้ง ผมแนะนำลองใช้วิธีโรแมนติกๆ ที่คนรักเค้าทำกันดูสิครับ อาจจะนั่งกินข้าวกับแม่ แล้วส่งการ์ดสักใบให้แม่ ในการ์ดก็เป็นฝีมือวาดรูปของเราเอง เขียนว่า ”รักแม่” ลงไปด้วย แม่เปิดดู แม่คงคิดถึงเด็กอนุบาลตัวเล็กๆ ที่เมื่อหลายสิบปีก่อนเคยทำแบบนี้ให้กับแม่ แล้วแม่ต้องยิ้มอย่างมีความสุขแน่นอนครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น