"เราส่งแค่นี้นะหน่อย เธอเดินเข้าซอยกลับห้องกับแฟนเองนะ นิดเดียวเอง" เพื่อนชายของหน่อย สาวออฟฟิตที่ชอบปาร์ตี้เป็นชีวิตจิตใจ ทุกคืนวันศุกร์เธอจะต้องออกไปเที่ยวผับ บาร์กับเพื่อน และแฟนเป็นประจำ ขับรถมาส่งแค่ปากซอย
"เออน่า รู้แล้วล่ะชัย ไม่ต้องบอกทุกครั้งที่มาส่งก็ได้ ฉันท่องจำได้ขึ้นใจแล้วเนี่ย" หน่อยที่อยู่ในอาการมึนพอสมควร เพราะคืนนี้ดื่มไปเยอะ พูดกับชัยเพื่อนชายคนสนิทที่คอยหวังดี แต่ก็ไม่เคยเข้าไปส่งถึงหอพักสักครั้งเดียว
"เอาน่า เดินนิดหน่อยเอง เราไปล่ะ" ชัยพูดจบ ก็ออกรถจากไปทันที ปล่อยให้หน่อยกับแฟนเดินเข้าซอยเพื่อกลับห้องเพียงสองคน
"โอ้โห น้องสาว แต่งตัวน่า (ตื๊ด เสียงเซ็นเซอร์) จริงๆเลย คืนนี้ให้พี่สองคนช่วยได้รึเปล่าจ๊ะ" จังหวะที่หน่อยกับแฟนกำลังจะเปิดประตูรั้วเพื่อเข้าหอพัก ได้มีชายสองคนที่นั่งดื่มเหล้ากันอยู่ที่ใกล้ๆหน้าหอพักแซวหน่อยแบบทะลึ่ง และหื่น เพราะคืนนี้หน่อยแต่งตัวด้วยเดรสสีดำรัดรูป ชายกระโปรงสูงเหนือเข่าเกือบๆจะเสมอ (ตื๊ด เสียงเซ็นเซอร์) ยิ่งตัดกับสีผิวขาวๆของหน่อย ยิ่งดูน่า (ตื๊ด เสียงเซ็นเซอร์)
ด้วยความมึน เพราะดื่มไปมาก หน่อยจึงสวนกลับชายสองคนที่แซวไปว่า "อย่าเลยพี่ หนูไม่อยากเอาไม้จิ้มฟันมาช่วยแก้ (ตื๊ด เสียงเซ็นเซอร์) หรอกนะพี่ แค่ของแฟนหนูอันเท่าแขนอันเดียว หนูก็พอใจแล้วพี่" หน่อยพูดจบก็ไขกุญแจประตูรั้ว และเข้าไปในหอพัก ปล่อยให้ชายสองคนที่แซวมองด้วยสายตาอาฆาต และหื่นกระหายยิ่งกว่าเดิมเพราะโดนดูถูก
"คืนนี้ แกเจอดีแน่ อีหนู" หนึ่งในสองคนที่แซวหน่อยเมื่อกี้ ตะโกนไล่หลังหน่อยไป
"อ้าว พี่ขวัญ นี่มันตีสองแล้วนะคะ ยังไม่นอนอีกเหรอ" หน่อยกับแฟนเดินมาถึงหน้าหอพัก ก็เจอพี่ขวัญเจ้าของหอพัก กำลังปิดไฟที่ออฟฟิตของหอพัก
"อ้าว หน่อย เคน ไปเที่ยวพึ่งกลับเหรอเนี่ย กลับกันดึกจังนะ พอดีพี่สะดุ้งตื่นมาน่ะ เลยลุกลงมาดูความเรียบร้อยที่ออฟฟิตนิดหน่อย กำลังจะกลับขึ้นไปนอนแล้ว" พี่ขวัญ เจ้าของหอพักทักทายยามดึกกับทั้งสองคน ซึ่งพี่ขวัญก็สนิทกับทั้งหน่อย และเคนที่เป็นแฟนของหน่อยด้วย
"งั้นฝันดีนะคะพี่ขวัญ หนูขอไปนอนก่อนละค่ะ" หน่อยบอกลาพี่ขวัญ เพื่อเข้าห้องพักผ่อน
"จะนอนเลยเหรอหน่อย ไม่หาอะไรกินกับเคนก่อนนอนเหรอ" พี่ขวัญ แซวหน่อยก่อนจะโบกมือลา แยกย้ายกันเข้าห้อง
"จากการตรวจสอบในที่เกิดเหตุพบว่า ผู้ตายน่าจะเสียชีวิตมาแล้วประมาณ 4 ชั่วโมง สาเหตุการตายสันนิษฐานว่า ขาดอากาศหายใจครับ เพราะตรงคอมีรอยเหมือนโดนเชือกรัด ส่วนที่อวัยวะเพศมีร่องรอยการถูกข่มขืน และมีคราบอสุจิติดอยู่ด้วยครับ" ตำรวจพิสูจน์หลักฐานเข้าตรวจสอบการเสียชีวิตของหน่อย ซึ่งถูกฆาตกรรมภายในห้องพักของตัวเอง โดยสภาพศพของหน่อยคือ นอนห่มผ้าเหมือนคนนอนหลับปกติ แต่พอเปิดผ้าห่มออก หน่อยอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ที่คอมีรอยเหมือนโดนเชือกรัดอย่างรุนแรง ส่วนที่อวัยวะเพศก็มีคราบอสุจิติดอยู่
"คุณเคนเป็นแฟนของผู้ตาย คุณชัยเป็นเพื่อนสนิทของผู้ตาย คุณขวัญเป็นเจ้าของหอพัก และคนพบศพเป็นคนแรก ส่วนนายสองคนนี้ คือคนที่ดื่มเหล้าอยู่ที่หน้าหอพักเมื่อคืนนี้ครับ" นายตำรวจรายงานให้สารวัตรมาโคโตะทราบ (สารวัตรเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น)
"อืม แสดงว่าก่อนที่ผู้ตายจะเสียชีวิต พวกคุณทั้ง 5 คนนี้ คือคนที่พบเจอผู้ตายครั้งสุดท้ายสินะ งั้นไหนลองเล่ามาหน่อย ว่าหลังจากเจอผู้ตายเมื่อคืนนี้แล้ว พวกคุณทำอะไร อยู่ที่ไหนกันบ้าง เริ่มจากคุณเคนก่อนละกัน" สารวัตรมาโคโตะ เริ่มสอบสวนผู้ต้องสงสัยทั้ง 5 คน เพื่อหาตัวคนร้ายที่สังหารผู้ตาย โดยเริ่มจากแฟนของผู้ตายก่อนเป็นคนแรก
"เมื่อคืนนี้ ผมพาหน่อยมาส่งที่ห้อง โดยมีชัยเพื่อนของหน่อยมาส่งที่ปากซอย แล้วก็มาเจอสองคนนี้แซวหน่อยแบบทะลึ่ง หื่นๆ ที่หน้าหอพัก (ชี้ไปที่ชายสองคนที่แซวหน่อย) พอเข้ามาในหอพักก็มาเจอพี่ขวัญที่ออฟฟิตของหอพัก แล้วผมก็ไปส่งหน่อยที่ห้อง ทีแรกผมว่าส่งเสร็จจะกลับเลย แต่หน่อยดึงตัวไว้ เออ...ทำกิจกรรมนิดหน่อย ก่อนจะงีบพักผ่อนนิดหน่อยเอาแรง แล้วผมก็กลับบ้านประมาณตีสามครับ" เคน ผู้เป็นแฟนหน่อยเล่ารายละเอียดให้สารวัตรมาโคโตะทราบ
"ก่อนออกจากห้องไป แฟนคุณทำอะไรอยู่" สารวัตรมาโคโตะ ถามเคนเพิ่มเติม
"หน่อยนอนอยู่บนที่นอนครับ เธอบอกว่าขี้เกียจลุกมาส่ง แต่ก็กำชับผมว่า ถ้าถึงบ้านแล้ว โทรมาบอกด้วย แล้วเธอก็โบกมือลาให้ครับ ผมก็ปิดประตูล็อคห้อง แล้วก็ออกมาเลยครับ" เคน อธิบายเพิ่มเติม ด้วยสีหน้าที่ดูเศร้าหมอง
"ต่อไปคุณชัยครับ หลังจากส่งผู้ตายกับแฟนแล้ว คุณไปทำอะไรที่ไหนต่อ" สารวัตรมาโคโตะ สอบถามชัยเพื่อนสนิทของผู้ตาย
"หลังจากส่งหน่อยกับแฟนเสร็จ ผมก็กลับบ้านเลยครับ ถึงบ้านไม่น่าจะเกินตีสามครับ มีหลักฐานยืนยันเป็นกล้องวงจรปิดของหมู่บ้าน ที่ในซอยหน้าบ้านผมครับ" ชัย อธิบายให้สารวัตรมาโคโตะทราบ
"อืม อธิบายได้ดี มีหลักฐานยืนยันที่อยู่พร้อมเลยนะครับ" สารวัตรมาโคโตะ ยิ้มให้ชัย และยกนิ้วให้
"งั้นต่อไปคุณขวัญครับ คุณไม่น่าจะเป็นคนร้ายได้ แต่คุณก็เจอผู้ตายเมื่อคืนครั้งสุดท้ายเหมือนกัน น่าจะพอให้การเป็นประโยชน์ต่อรูปคดีได้" สารวัตรมาโคโตะ ของให้คุณขวัญช่วยเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟัง
"เมื่อคืนนี้ ฉันตื่นมาตอนดึก ก็เลยลงมาดูความเรียบร้อยที่ออฟฟิต ตอนกำลังจะกลับขึ้นไปนอน ก็ได้ยินเสียงของสองคนนี้ที่เป็นคนเก็บขยะขาย (ชี้ไปที่ชายสองคนที่แซวหน่อย) แซวใครก็ไม่รู้ประมาณว่า แกเจอดีแน่ แบบนี้ค่ะ แล้วสักพักหน่อยกับเคนก็เข้ามาคุยกับฉันค่ะ ทำให้ฉันรู้ว่าสองคนนี้แซวหน่อยนั่นเอง เราคุยกันสักพักก็แยกย้ายกันไปนอนค่ะ ตอนนั้นก็น่าจะราวๆตีสองได้ค่ะ แล้วตอนหกโมงเช้า ฉันก็จะมาปลุกหน่อยเพื่อใส่บาตรด้วยกันเหมือนทุกๆวัน แต่ก็เงียบไม่มีเสียงตอบรับ ฉันเลยใช้กุญแจสำรองเปิดเข้าห้องมา เจอหน่อยเสียชีวิตแล้วนี่แหละค่ะ" คุณขวัญ เจ้าของหอพักอธิบายให้สารวัตรมาโคโตะทราบ จนถึงตอนเช้าที่พบศพเลย
"อืม ขอบคุณมากครับ เป็นประโยชน์มากทีเดียว ต่อไปก็นายสองคนล่ะ ไหนลองเล่ามาสิ เมื่อคืนหลังจากที่แซวผู้ตายแล้ว ทำอะไร ที่ไหนต่อ" สารวัตรมาโคโตะสอบถามชายสองคนที่ดื่มเหล้า และแซวหน่อยที่หน้าหอพักเมื่อคืนนี้
"เราก็แซวขำๆ ตามประสาคนปากไวแหละครับ ไม่มีอะไรหรอก หลังจากที่แซวน้องเค้าเสร็จ เราก็นั่งกินกันต่อ ไม่รู้ว่านานแค่ไหนนะครับ เราก็เจอแฟนของน้องเค้ากลับออกมา เราก็ยังแซวแฟนของน้องเค้าอยู่เลยว่า กินตับอิ่มแล้วล่ะสิ แล้วอีกสักพักเหล้าหมด เราก็แยกย้ายกันเข้านอนครับ" หนึ่งในสองคน อธิบายให้สารวัตรมาโคโตะทราบ
"ใช่ครับ ตามที่เพื่อนผมเล่าไป ถ้าฟังจากคำให้การของแฟนของน้องเค้า แล้วบวกกับตอนที่เราแซวแฟนของน้องเค้า ก็น่าจะประมาณตีสามได้ เราสองคนก็น่าจะแยกย้ายกันไปนอนตอนตีสามครึ่งได้ครับ" อีกคนอธิบายเพิ่มเติมคำให้การของเพื่อน
"อืม ทุกคนก็สามารถอธิบายได้หมดนะ ว่าหลังจากที่เจอผู้ตายแล้ว ทำอะไร อยู่ที่ไหนกันบ้าง แบบนี้ก็คงหาคนร้ายยากสักหน่อยแล้วล่ะ แต่ก็คงปล่อยให้ทุกคนออกไปไหนตอนนี้ยังไม่ได้ เพราะเดี๋ยวคนแต่งเรื่องสั้นจะจบไม่ได้" สารวัตรมาโคโตะ แซวคนแต่งเรื่องสั้นซะแล้ว
"ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ผมก็คงต้องมีคนช่วยให้การคลี่คลายคดีจับคนร้ายแล้วล่ะครับ ขอเชิญคุณนักสืบ คุณคือ โคบาล มาช่วยหน่อยครับ" สารวัตรมาโคโตะ หันไปที่ประตูห้องของผู้ตาย เพื่อเชิญนักสืบโคบาลมาช่วยคลี่คลายคดี ทำเอาทุกคนอึ้งกันไปหมด
"สวัสดีครับทุกคน สวัสดีครับผู้ต้องสงสัย สวัสดีครับผู้ตาย สวัสดีครับสารวัตรเมงูเระ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ" นักสืบโคบาล โผล่มาตรงหน้าประตูห้อง พร้อมกับทักทายทุกคน เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศอันตึงเครียด
"เราก็นั่งรถมาด้วยกันนะคุณนักสืบ ไม่เจอกันนานอะไรล่ะ" สารวัตรมาโคโตะ ตอบกลับคำทักทายของนักสืบโคบาล
"ระยะเวลาคลาดสายตาเพียงไม่กี่นาที ก็สามารถทำร้าย หรือฆ่าคนได้แล้วนะครับสารวัตรมาโคโตะ ที่ผมต้องทักทายสารวัตรแบบนั้น ก็เพราะว่าเราไม่เจอกันตั้งหลายนาทีแล้วนะครับ" นักสืบโคบาล อธิบาย
"โอ้ ลึกซึ้ง แต่อย่ามัวช้าเลยครับคุณนักสืบ ช่วยคลี่คลายคดีเลยดีกว่าครับ ผมไม่อยากให้สายกว่านี้ เดี๋ยวจะเป็นที่สังเกต และแตกตื่นมากเกินไป" สารวัตรมาโคโตะบอกให้นักสืบโคบาลรีบๆหาตัวคนร้าย
"จัดไปครับ จากการคำนวณเวลาการเสียชีวิตของผู้ตายคือ ประมาณสี่ชั่วโมง ตอนนี้เวลาแปดโมงเช้า แสดงว่าผู้ตายโดยคนร้ายฆาตกรรมในเวลาประมาณตีสี่ ผู้ที่พบศพคนแรกคือ คุณขวัญ เจ้าของหอพักตอนเวลาหกโมงเช้า ส่วนคนอื่นๆถูกโทรตามให้มาในที่เกิดเหตุภายหลัง จากคำให้การของทุกคน ตอนนี้คงเหลือเพียง 3 คนเท่านั้นที่น่าจะเป็นคนร้ายได้คือ แฟนของผู้ตาย และชายที่ดื่มเหล้า แซวผู้ตายทั้ง 2 คน ส่วนเจ้าของหอพักเป็นผู้หญิง คงข่มขืนผู้ตายไม่ได้ ส่วนเพื่อนสนิทของผู้ตายก็มีหลักฐานที่อยู่เป็นกล้องวงจรปิดที่หมู่บ้าน สภาพห้องที่เห็นตอนนี้คือ สภาพเดิมตอนที่พบผู้ตายใช่รึเปล่าครับคุณขวัญ" นักสืบโคบาลร่ายยาว ก่อนจะจบที่คำถามของสภาพห้องของผู้ตาย
"ใช่ค่ะ ฉันเจอน้องเสียชีวิตอยู่ ฉันก็โทรแจ้งตำรวจเลย แล้วก็ไม่ได้เคลื่อนย้าย หรือทำอะไรสภาพห้องเลยค่ะ กลัวจะมีผลต่อการเก็บหลักฐานต่างๆน่ะค่ะ" คุณขวัญ เจ้าของหอพักอธิบาย
"ขอบคุณครับคุณขวัญ ถ้าอย่างนั้นสภาพห้องก็คือ ผู้ตายเสียชีวิตอยู่บนที่นอน และห่มผ้าอยู่ เสียชีวิตจากการขาดอากาศหายใจ โดยน่าจะโดนเชือกรัดคอ แต่ภายในห้องกลับไม่มีร่องรอยของการต่อสู้ใดๆเลย มีแอร์เปิดอยู่ แต่หน้าต่างห้องก็ดันปิดไม่สนิท มีแง้มอยู่พอให้มือสามารถล้วงเข้ามาได้ แต่ปีนเข้ามาไม่ได้เพราะติดเหล็กดัด เท่าที่รวบรวมข้อมูลมาทั้งหมด คนร้ายก็ยังคงเป็น 3 คนนี้แน่นอน แต่คนร้ายจะฆาตกรรมผู้ตายได้ยังไงนั้น ผมขอเวลาสักครู่นะครับสารวัตร ขอตรวจค้นร่างกายผู้ต้องสงสัย และไปหาหลักฐานที่ข้างนอกเพิ่มเติม" นักสืบโคบาลพูดจบ ทำให้แฟนของผู้ตาย และหนึ่งในสองคนที่แซวผู้ตายเมื่อคืน มีอาการตกใจอยู่ไม่น้อย
นักสืบโคบาล ทำการตรวจค้นร่างกายของแฟนผู้ตายอย่างละเอียด พร้อมกับขอค้นกระเป๋าของเขาด้วย เสร็จแล้วก็ขอตรวจค้นร่างกายของสองคนที่แซวผู้ตาย และไปหาหลักฐานเพิ่มเติมที่ที่พักของทั้งสองคน แต่เพื่อความชัดเจน นักสืบโคบาลได้ขอตรวจค้นร่างกาย และรถของเพื่อนสนิทของผู้ตายด้วย หลังจากตรวจค้น และหาหลักฐานจากทุกคนแล้ว นักสืบโคบาลก็ได้เดินดูรอบๆหอพัก รวมไปถึงท่อระบายน้ำ และถังขยะเพื่อหาหลักฐานเพิ่มเติม จนไปเจอของดีเข้า "ใช่แล้ว คนร้ายคือ เค้าคนนั้นนั่นเอง" นักสืบโคบาลยิ้ม
"จากการตรวจค้น และหาหลักฐานเพิ่มเติมแล้ว ผมพบตัวคนร้ายแล้วล่ะครับ" นักสืบโคบาลกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนมั่นใจ
"จัดการได้เลยครับ คุณนักสืบ" สารวัตรมาโคโตะ เชิญนักสืบโคบาลแสดงฝีมือเต็มที่ได้เลย
"ผู้ต้องสงสัยคนแรก แฟนของผู้ตาย จากคำให้การของเค้า เค้าบอกว่าออกจากห้องผู้ตายตอนตีสาม ซึ่งเค้าอาจจะโกหกก็ได้ เค้าอาจจะฆาตกรรมผู้ตาย แล้วเร่งแอร์ให้เย็นๆ เพื่อให้คำนวณเวลาเสียชีวิตคลาดเคลื่อนก็ได้ แต่เค้าก็ไม่ใช่คนร้าย เพราะคงไม่มีใครที่ไหน โทรหาคนตายถึงสามครั้ง ตอนตีสามกว่าๆเกือบตีสี่ แถมยังส่งข้อความมาอีกว่า พรุ่งนี้ไปดูหนังกันนะ แต่งตัวสวยๆล่ะ ที่สำคัญคือ เค้าไม่น่าจะมีแรงจูงใจอะไรเลย เพราะผมค้นในกระเป๋าของเค้า เจอแหวนคู่ ที่สลักชื่อเค้า กับผู้ตายด้วย คาดว่าเค้าน่าจะเอาให้แฟนวันนี้" นักสืบโคบาลพูดจบ เคนถึงกับร้องไห้ออกมาทันที
"ต่อไปก็สองคนที่แซวผู้ตาย จากการไปตรวจค้นหาหลักฐานเพิ่มเติมที่บ้านของเค้า ผมเจอนี่ (หยิบเชือกรองเท้าขึ้นมาหนึ่งเส้น) เชือกรองเท้าเส้นนี้อยู่ที่บ้านของสองคนนี้" นักสืบโคบาลยังพูดไม่จบ ผู้ต้องสงสัยหนึ่งในสองคนก็แย้งทันที
"ก็พวกผมเก็บขยะขาย มันก็ต้องมีรองเท้า มีเชือกรองเท้าสิครับคุณนักสืบ" หนึ่งในสองคนหน้าตาตื่น รีบชี้แจง
"ใจเย็นๆครับ ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าพวกคุณคือคนร้าย ผมเจอเชือกเส้นนี้ก็จริง แต่ผมก็เห็นว่า รองเท้าทุกคู่ที่อยู่ที่บ้านพวกคุณ ก็มีสายกันครบนะครับ แถมเชือกรองเท้าเส้นนี้ก็ดูใหม่เกินกว่าที่จะเป็นของเก่าที่เก็บจากกองขยะซะด้วย ผมว่าอาจจะมีคนจงใจเอาไปทิ้งตรงนั้นก็ได้นะครับ อีกข้อหนึ่งที่ทำให้พวกคุณไม่น่าจะใช่คนร้ายก็คือ พวกคุณไม่รู้จักห้องของผู้ตายแน่นอน เพราะห้องของผู้ตายอยู่ชั้นหนึ่ง และอยู่ในมุมที่มองจากข้างนอกหอพักไม่เห็น เออ...แล้วใครคือคนที่สำเร็จความใค่ใส่รูปของผู้ตายล่ะเนี่ย (หยิบรูปของผู้ตายที่ปริ๊นสีออกมา แล้วมีคราบอสุจิเปื้อนอยู่เต็มหน้ากระดาษขึ้นมา) แหม ทำไปได้นะครับ" นักสืบโคบาลยิ้มๆ ส่ายหน้า
"อ่อ ที่แกตะโกนว่า คืนนี้แกเจอดีแน่อีหนู นี่แกแอบไปปริ๊นรูปน้องเค้าที่เราแอบถ่ายเมื่ออาทิตย์ก่อนมา แล้วสำเร็จความใคร่ใส่เนี่ยนะ โห ไม่แบ่งฉันบ้างเลย ไอ้เพื่อนใจร้าย" ชายสองคนที่แซวหน่อย จะทะเลาะกันซะแล้ว
"ขนาดคนเก็บขยะ ยังมีกล้องถ่ายรูปไว้แอบถ่ายคนสวยเลยเหรอเนี่ย สมัยนี้มันมีอะไรแปลกๆเยอะจริง เออ...แล้วถ้า 3 คนนี่ไม่ใช่คนร้าย งั้นก็เหลือแค่คุณชัยคนเดียวน่ะสิ ที่น่าจะเป็นคนร้าย" สารวัตรมาโคโตะ สอบถามนักสืบโคบาล
"คุณชัย..." นักสืบโคบาลพูดชื่อเพื่อนสนิทของผู้ตายแล้วเงียบ มองหน้าอย่างจริงจัง
"อ้าวเฮ้ย ไม่ใช่ผมนะครับ ผมไม่ได้ทำนะ" ชัยตกใจ รีบแย้งทันที
"ผมจะบอกว่า คุณชัย คุณก็ไม่ใช่คนร้าย แต่คนร้ายตัวตริงคือ คุณขวัญ ต่างหาก" นักสืบโคบาลชี้ไปที่คุณขวัญ เจ้าของหอพัก
"เฮ้ย !!!" ทุกคนในที่เกิดเหตุตกใจ ร้องเป็นเสียงเดียวกัน
"เดี๋ยวๆ คุณขวัญเป็นผู้หญิงนะ จะข่มขืนผู้ตายได้ยังไงล่ะ" สารวัตรมาโคโตะสงสัย
"เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ จริงๆแล้วคุณขวัญไม่ได้ตื่นกลางดึกหรอก แต่ยังไม่ได้นอนเลยต่างหาก คุณขวัญซุ่มรอผู้ตายกับแฟนอยู่ในออฟฟิตตลอดเวลาในความมืด จนได้ยินเสียงของชายสองคนนี้แซวใครสักคนหนึ่ง คุณขวัญก็เปิดไฟ แล้วทำเป็นว่าตื่นกลางดึก ลงมาดูความเรียบร้อย แล้วพอเจอผู้ตายกับแฟน ก็ทำเป็นคุยกันปกติ แล้วแยกย้ายกันไปนอน แต่จริงๆแล้วคุณขวัญได้แอบเข้าห้องของผู้ตายเมื่อคืนนี้ ก่อนที่ผู้ตายจะกลับมา แล้วแอบแง้มหน้าต่างไว้นิดหนึ่ง พอผู้ตายกับแฟนกลับเข้าห้อง คุณขวัญก็แอบดูอยู่ตรงหน้าต่าง โดยแอบเอามือล้วงผ่านหน้าต่างเข้ามา แง้มผ้าม่านดูการทำกิจกรรมของทั้งสองอย่างเงียบๆ ซึ่งแน่นอนว่าคนเมา ย่อมมีสติไม่ 100% ทำให้คุณขวัญแอบดูได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องกลัวว่าสองคนนี่จะสังเกตเห็น จนถึงเวลาตีสามแฟนผู้ตายก็กลับออกไป คุณขวัญซึ่งเป็นเจ้าของหอพัก มีกุญแจสำรองอยู่แล้ว ก็แอบเปิดประตูห้องเข้ามาหาผู้ตาย หลังจากที่ฟังเสียงกรนจากผู้ตายจนแน่ใจว่า ผู้ตายหลับสนิทจากความเมา และเพลียจากกิจกรรม ซึ่งตอนนั้นก็น่าจะเกือบๆตีสี่ แล้วคุณขวัญก็เอายาสลบโป๊ะผู้ตาย จนผู้ตายหลับสนิท ก่อนจะเอาเชือกรองเท้าที่ซื้อมารัดคอผู้ตายจนขาดอากาศเสียชีวิต แล้วก็จัดท่าทางผู้ตายให้เรียบร้อย แต่ระหว่างที่จัดการความเรียบร้อยอยู่นั้น แฟนผู้ตายก็ดันโทรเข้ามา ทำให้คุณขวัญตกใจ รีบออกจากห้องไป จนลืมปิดหน้าต่าง พอตอนเช้าก็ทำทีว่าเข้ามาปลุกตามปกติ แล้วพบศพคนแรก แล้วโทรเรียกคุณตำรวจนั้นแหละครับ"
"คุณนักสืบมั่วแล้วมั้งคะ ฉันก็ไม่ได้ข่มขืนน้องเค้านะ แล้วใครจะข่มขืน แล้วหลักฐานอะไรก็ไม่มีที่ว่าฉันเป็นคนทำ แล้วอีกอย่างฉันจะทำไปเพื่ออะไรคะ ไม่มีแรงจูงใจอะไรเลย" คุณขวัญโต้แย้ง
"ไม่มีใครข่มขืนผู้ตายครับ แต่ผู้ตายเต็มใจ นั่นก็คือ ผู้ตายเต็มใจมีอะไรกับแฟนไงครับ ซึ่งคุณขวัญก็เห็นทุกอย่างว่า ผู้ตายทำกิจกรรมเสร็จแล้ว ก็ไม่ได้ลุกไปเข้าห้องน้ำเลย คุณเลยคิดจะใช้ข้อนี้ใส่ร้ายชายทั้งสองคนที่แซวผู้ตาย ว่าสองคนนี้ต้องข่มขืนผู้ตายแน่นอน ส่วนหลักฐานเหรอครับ คุณขวัญพลาดทิ้งรอยรองเท้าไว้ที่พื้นตรงหน้าต่างห้องของผู้ตายไงครับ มีรอยรองเท้าของคุณเดินวนไป วนมา อยู่เยอะเลยครับ รอยใหม่ๆทั้งนั้นเลย แล้วหลักฐานอีกชิ้นก็คือ ขวดยาสลบ และผ้าเช็ดหน้าของคุณขวัญที่ถูกทิ้งอยู่ในถึงขยะหน้าหอพักไงครับ ผ้าเช็ดหน้าที่ทำเพื่อคู่รักผืนหนึ่งปักคำว่า LO ไว้ ส่วนผ้าเช็ดหน้าอีกผืนก็ปักคำว่า VE ที่ตากอยู่ที่ราวตากผ้าด้านหลังหอพัก ซึ่งเป็นพื้นที่ตากผ้าของเจ้าของหอพัก ซึ่งก็คือคุณขวัญนั่นเอง ส่วนแรงจูงใจเหรอครับ ง่ายมากๆ คุณชอบแฟนของผู้ตาย ก็คือคุณเคน ดูจากการถอดรองเท้าสิครับ ที่ตรงหน้าห้องมีตั้งเยอะแยะ แต่คุณกลับถอดรองเท้าไว้ติดกับคุณเคนเลย ไหนจะสายตาที่คุณแอบมองคุณเคนเป็นระยะๆอีก อย่าคิดว่าผมไม่ได้สังเกตนะครับ ทีนี้คุณก็คงวางแผนฆาตกรรมผู้ตาย แล้วโยนความผิดให้ชายทั้งสองคน แล้วคุณก็จะเป็นคนเข้าไปปลอบใจคุณเคน แล้วก็หวังจะพิชิตใจคุณเคนในที่สุด...ทั้งหมดที่ผมอธิบายมา ถูกหรือไม่ครับ" นักสืบโคบาล มองหน้าคุณขวัญ พร้อมรอยยิ้มเล็กๆ
"ไม่ต้องใส่กุญแจมือนะคะ เดี๋ยวฉันเดินไปเองค่ะ" คุณขวัญ ยิ้มทั้งน้ำตา มองหน้าแฟนของผู้ตาย ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับตำรวจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น